દોસ્ત તને શી ખબર કે

દોસ્ત તને શી ખબર કે
તું યાદ આવે છે ત્યારે મને શું થાય છે
તારી દોસ્તી તો છે- જેના સહારે પલપલ જીવાય છે

દર્દની પીડા જનક પળોમાં
હતાશ કરી નાખે છે મને એકલતા ત્યારે
દોસ્ત તારું નિર્દોષ સ્મિતતો છે જે મને દર્દ ભુલાવે છે

મારી ઊભરાતી ખુશીઓને
તારી ગણીને તેં ઝુમીને ઉજવે છે તું
દોસ્ત ભેદ ક્યાં છે આપણા અસ્તિત્વો ની વચ્ચે ?

દોસ્ત કશીયે અપેક્ષા વિના
હમેશા મને આપ્યા જ કરે છે નિર્વ્યાજ સ્નેહ
દોસ્ત કહે હું શું આપું જ્યાં હું શત પ્રતિ'શતક' તારો છું

બારણાની ખુમારી

હતી એકસરખી જ હાલત અમારી
મળી ઘર વગરની મને એક બારી

ભણેલી-ગણેલી મળે લાગણીઓ
ન સમજી શકે કૈં અભણ આંખ મારી.

રહસ્યો ખબર છે બધાં ઘરની છતનાં
નથી કોઈ આકાશની જાણકારી.

મેં તારી ગલીના ગુનાઓ કર્યા નહીં
નહીંતર સજાઓ હતી સારી-સારી.

થયા શું અનુભવ, ટકોરા જ કહેશે
તને ક્યાં ખબર, બારણાની ખુમારી ?

પાન લીલું જોયું ને તમે યાદ આવ્યા

પાન લીલું જોયું ને તમે યાદ આવ્યાં
જાણે મૌસમનો પહેલો વરસાદ ઝીલ્યો રામ
એક તરણું કોળ્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

ક્યાંક પંખી ટહુક્યું ને તમે યાદ આવ્યાં
જાણે શ્રાવણના આભમાં ઉઘાડ થયો રામ
એક તારો ટમક્યો ને તમે યાદ આવ્યાં

જરા ગાગર છલકી ને તમે યાદ આવ્યાં
જાણે કાંઠા તોડે છે કોઇ મહેરામણ હો રામ
સહેજ ચાંદની છલકી ને તમે યાદ આવ્યાં

કોઇ ઠાલું મલક્યું ને તમે યાદ આવ્યાં
જાણે કાનુડાના મુખમાં બ્રહ્માંડ દીઠું રામ
કોઇ આંખે વળગ્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

કોઇ આંગણે અટક્યું ને તમે યાદ આવ્યાં
જાણે પગરવની દુનિયામાં શોર થયો રામ
એક પગલું ઉપડ્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

છલકતી જોઇને મોસમ

સ્વર : મનહર ઉધાસ

શબ્દ : વિનય ઘાસવાલા
આલ્બમઃ અસ્મિતા

છલકતી જોઇને મોસમ તમારી યાદ આવી ગઇ.
હતી આંસુથી આંખો નમ, તમારી યાદ આવી ગઈ.

પ્રણયના કોલ દીધા‘તા તમે પૂનમની એક રાતે,
ફરીથી આવી એ પૂનમ, તમારી યાદ આવી ગઇ.

નિહાળ્યો જ્યાં કોઇ દુલ્હનનો મેં મહેંદી ભરેલો હાથ,
બસ એ ઘડીએ, તમારા સમ, તમારી યાદ આવી ગઇ.

અધૂરી આ ગઝલ પૂરી કરી લઉં , એવા આશયથી,

ઊઠાવી જ્યાં કલમ પ્રિતમ, તમારી યાદ આવી ગઇ.

ઓછાં રે પડ્યાં

સ્વર: વિરાજ-બિજલ ઉપાધ્યાય
શબ્દ-સંગીત: અવિનાશ વ્યાસ

લાખ કરે ચાંદલિયો તોયે પ્રગટે ના પરભાત
અને મથી મથી થાકે સૂરજ તોયે ઊગી ન ઊગે પૂનમ રાત

ઓછાં રે પડ્યાં.. ઓછાં રે પડ્યાં…
પૂનમ તારાં અજવાળાં ઓછાં રે પડ્યાં.
ભાંગેલા કાળજાની કોર કેરા કટકા
ગોતી ગોતી થાક્યા તો યે કયાંય ના જડ્યા … પૂનમ તારાં

કોઇ થાતું રાજી ને કોઇ જાતું દાઝી
આવી તે હોય શું તારી આતશબાજી
લાગી રે લગન કેરી અગન ને ટાળવા
કે લોચન ને મન મારાં જોને ઝગડ્યાં … પૂનમ તારાં

સ્નેહ કેરી સોયમાં પોર્યો ના પોરાય મારા દલડાનો દોરો
વરસે ચોમેર તારું અજવાળુ તોય મારા અંતરનો બાગ રહ્યો કોરો ને કોરો
ધનતાને લૂંટતાં ખુદ રે લૂંટાયા
કે જાવું’તુ ક્યાં ને ક્યાં આવી રે ચડ્યા … પૂનમ તારાં

અણગમતી તોય મુને ગમતી અમાસ
સપનાઓ આવે મારી પાંપણની પાસ
અંતરનો ચાંદ મારો રહ્યો રે અધૂરો
કે હસતાં નયણાં એ જોને મોતીડાં મઢ્યા … પૂનમ તારાં

પ્રભુ પંચાયતમાં બાળક

હોમવર્ક વહેલું પૂરું થાય પ્રભુ,
તો તને આવીને મળાય પ્રભુ.

તેંય મસ્તી તો બહુ કરેલી નહીં?
કેમ મારાથી ના કરાય પ્રભુ?

આ શું ટપટપથી રોજ નહાવાનું?
પહેલા વરસાદમાં નવાય પ્રભુ.

આખી દુનિયાને તું રમાડે છે
મારે દહીં દૂધમાં રમાય પ્રભુ?

મમ્મી પપ્પા તો રોજ ઝગડે છે
તારાથી એને ના વઢાય પ્રભુ?

રોજ રમીએ અમે જે મેદાને
કેમ મંદિર નવું ચણાય પ્રભુ?

બળથી બાળક તને જો વંદે તો
બાળમજૂરી ના ગણાય પ્રભુ?

હીરનાં સંબંધો

આમ દિલમાંથી એક કટકો કાઢો ના,
બહુ પ્રેમથી તમને ગૂંથ્યાં છે એમાં.

રેશમી ધાગે નાજુક સંબંધો વણ્યાંએમાં,
હીરનાં સંબંધોની મર્યાદા તો રાખો વ્હાલાં.

એમનો ચહેરો અરે!

એમનો ચહેરો અરે!
ફૂલ ત્યાં પાણી ભરે!

યાદ છે ત્યાં ખેતરે
એ પ્રસંગો સાંભરે
ફૂલ ત્યાં પાણી ભરે!
એમનો ચહેરો....

સ્વપ્ન છે કે શું અરે!
આજ એ મારા ઘરે
ફૂલ ત્યાં પાણી ભરે!
એમનો ચહેરો....

દ્રશ્ય ભીની ને સભર
ક્યાં ગઇ એ સાંજ રે
ફૂલ ત્યાં પાણી ભરે!
એમનો ચહેરો....

અમે દરિયો જોયો ને તમે યાદ આવ્યા

અમે દરિયો જોયો ને તમે યાદ આવ્યાં
અમે દરિયો ખોયો ને તમે યાદ આવ્યાં

અમે દરિયાને તીર એક રેતીનો ઢગલો
તમે રેતીમાં સળવળતું પાણી

તમે દરિયાને વળગેલી ખારી ભીનાશ
અમે માછલીના સ્પર્શની વાણી

અમે રેતી જોઇ ને તમે યાદ આવ્યાં
અમે વાણી ખોઇ ને તમે યાદ આવ્યાં

અમે દરિયામાં ડૂબેલી નદીઓનાં નામ
તમે નદીઓના ડૂબેલાં ગાન

અમે ડૂબવાની ઘટનાનું ભુરું આકાશ
તમે વાદળમાં સાગરનું ભાન

નામ ડૂબતું જોયું ને તમે યાદ આવ્યાં
આભ ઊગતું જોયું ને તમે યાદ આવ્યાં

પતનીની જોડ કાંઇ નહી જડે રે લોલ

દાઝે ભરેલા ને કડ્વા વેણલા રે લોલ
એથી છુટી તેની જીભડી રે
પતનીની જોડ કાંઇ નહી જડે રે લોલ

પિયરમા એ પ્રેમતણી પૂતળી રે લોલ
સાસરીએ જૂદેરી એની જાત રે
પતનીની જોડ કાંઇ નહી જડે રે લોલ

અગન ભરેલ એની આંખડી રે લોલ
વડ્કા ભરેલાં એના વેણ રે
પતનીની જોડ કાંઇ નહી જડે રે લોલ

કાળાજુ કઠણ્ એના હાડ્મા રે લોલ
જીવ છપનીયો દુકાળ્ રે
પતનીની જોડ કાંઇ નહી જડે રે લોલ

ભાઇઓ ને બહેન એનાં દોહ્યલા રે લોલ
સાસુએ સિંચેલ એની સોડ્ય રે
પતનીની જોડ કાંઇ નહી જડે રે લોલ

રીમોટ આધાર એની આંગળી રે લોલ
કાળજામાં કૈંક ભરી દાઝ
પતનીની જોડ કાંઇ નહી જડે રે લોલ

ચિત્તડું પિયર એનું ચાકડે રે લોલ
પિયરે જોડેલ એના ફોન રે
પતનીની જોડ કાંઇ નહી જડે રે લોલ

જીભે બડ્બડ રોજ બબડ્તી રે લોલ
બોલતા ખૂટે ન એની લવારી રે
પતનીની જોડ કાંઇ નહી જડે રે લોલ

પતિને એ હશે ધ્રૂજાવતી રે લોલ
ભવોભવ ન મળે આવી બાય રે
પતનીની જોડ કાંઇ નહી જડે રે લોલ

નયનો નીર તો વધે ઘટે રે લોલ
સરખો એ આસુનો પ્રવાહ રે
પતનીની જોડ કાંઇ નહી જડે રે લોલ

વરસે ઘડીક વ્હેમ વાદળી રે લોલ
લાડીનો વ હે મ બારે માસ રે
પતનીની જોડ કાંઇ નહી જડે રે લોલ

ઢળતી ચ હે રે દીસે રોશની રે લોલ
એની નહિ ટુકાય ટીપટાપ રે
પતનીની જોડ કાંઇ નહી જડે રે લોલ

- જયકાંત જાની (USA) - (પ્રતિકાવ્ય)

સનેડો ૨

કળિયુગ આવ્યો અલ્યા કારમો, અને સહુ કળિયુગથી ડરે;
વહુને કઢાવે સાસુ લાંબા-લાંબા ઘૂમટા, પોતે મેક્સી પહેરી ફરે! લાલ સનેડો
સનેડો સનેડો ........

મોટી ઉંમરે લગન થયાં અને દહેજમાં સાસુ આવી;
છાશવારે સાસુ માંદી પડે, કમાણી દવામાં સમાણી! લાલ સનેડો
સનેડો સનેડો ........

હેરસ્ટાઇલ અને મેક-અપનું આજે બહુ ફાલ્યું છે બજાર;
ફેશન પાછળ બાયડી વાપરે, એના ધણીનો આખો પગાર! લાલ સનેડો
સનેડો સનેડો ........

વરણાગીયો જુવાન જોઇને એની મીઠી વાતે મોહ્યાં;
સૌની ઉપરવટ થઇને ભાગી ગયાં, અને પછી પોકે-પોકે રોયાં! લાલ સનેડો
સનેડો સનેડો ........

ડોશો ફાકે અલ્યા દાળિયા, અને ડોશી ........ તાણે;
વહુ પાડોશણમાં વાતું કરે, ઘડ્યા રોટલા કૂતરા તાણે! અલ્યા સનેડો
સનેડો સનેડો ........

પરોઢે ઊઠી પૂજા કરે, અને પીપળે રેડે પાણી;
સાસુ બિચારી ઘરમાં ઢસરડા કરે, એ તો ભક્તાણી થઇ ફરે! લાલ સનેડો
સનેડો સનેડો ........

સનેડો ૧

હો.......સનેડો રે સનેડો......
વાહ! સનેડા વાહ!
હમજીને હોંભળજો લાલ સનેડો.

સનેડો રે સનેડો, લાલ-લાલ સનેડો
જી હો લાલ સનેડો, હાંભળો ઓલ્યા સનેડો

અરરર માડી રે મને ખેલવા રે મોકલ 'લ્યા ઓ સનેડો
સનેડો રે સનેડો......

સનેડો સનેડો લાલ-લાલ સનેડો;
હમજીને હોંભળજો લાલ સનેડો.
હમજાય તમે હમજો લાલ સનેડો;
હમજી હકાય તો હમજો લાલ સનેડો.

હે..... દિલ વેચાતા અલ્યા ના મળે; અને પ્રીત્યું પરાણે નો થાય!
જેને વળગી એની વાસના; એની મતિ મારી જાય! લાલ સનેડો.
સનેડો સનેડો......

હે.... ગાડી હોય તો કો'ક 'દિ પંચર પડે; એને વેચી ના દેવાય!
બાયડી હોય તો કો'ક 'દિ વિફરે; એને કાઢી ના મેલાય! સનેડો.
સનેડો સનેડો.......

હે...... ભમરા ઊડે અલ્યા બાગમાં; અને વાડે ઊડે તીડ!
કૉલેજ ના ઝાંપે ઝાંપે જામતી; ઓલ્યા રોમિયાઓની ભીડ! લાલ સનેડો.
સનેડો સનેડો.......

હે...... ડિગ્રી વિનાનો ડોકટો; અને દવાખાનું ખોલી બેઠો!
શરદી થઇ ને ઘેરે બોલાવિયો; મૂઓ કેન્સર થઇને બેઠો! ઓલ્યા સનેડો.
સનેડો સનેડો......

ઘૂંઘટે ઢાંક્યુ રે એક કોડિયું

ફિલ્મ: મહેંદી રંગ લાગ્યો (૧૯૬૦)
સ્વર: લતા મંગેશકર
ગીત: ચતુર્ભુજ દોશી
સંગીતઃ અવિનાશ વ્યાસ

ઘૂંઘટે ઢાંક્યુ રે એક કોડિયું
એ… હું તો નીસરી ભરબજાર જી
ઘૂંઘટે ઢાંક્યુ રે એક કોડિયું

એ… લાજી રે મરું મારો સાહ્યબો ખોવાણો
કોને કહું આવી વાત જી રે
ઘૂંઘટે ઢાંક્યુ રે એક કોડિયું

ટોડલે ટોડલે મેં તો તોરણ બાંધ્યા
મારી મેડીયું ઝાકઝમાળ જી
એ… જોબન ઝરુખે રૂડી ઝાલર્યું વાગે
ઝાંઝર ઘૂંઘરમાળ જી
ઘૂંઘટે ઢાંક્યુ રે એક કોડિયું

રાત ઢળીને ઘેરા ઘડિયાળાં વાગ્યા
અને પ્રાગડના ફૂટ્યા દોર જી
એ… તો ય ન આવ્યો મારો સાહ્યબો સલૂણો
જાગી આઠે પહોર જી

ઘૂંઘટે ઢાંક્યુ રે એક કોડિયું

ચાની રંગત

Mara Friend Dhaval ji ne Cha bhu bhave che to amna mate chhe aa geet........

હું નગરચોકનો ચાવાળો, ટી-હાઉસનું પાટિયું ઝુલાવું
એવી ચા બનાવું કે હેરત પામે પીવાવાળો
ચાલો આજ સૌ ચાની રંગત માણો

કોઈક માગે કડકી-મીઠી, તો કોઈ માગે મોરસ વિનાની
કોઈ કહે સ્પેશીયલ લાવો, તો કોઈને ગમે ઈલાયચીવાળી
ચોકલેટ ટી ભૂલકાઓ માગે, મોટા માંગે ફૂદીનાવાળી
ચાલો આજ સૌ ચાની રંગત માણો

કોઈ પીવડાવે ચૂંટણી જીતવા, તો કોઈ નાના મોટા કામે
કોઈ પીવડાવે ગામ ગપાટે, ને બાદશાહીની થાતી બોલબાલા
આજ ઘર હોય કે ઓફિસ, ચાની ફેશન નીકળી ભારી
ચાલો આજ સૌ ચાની રંગત માણો

સવાર થાય ને સૌને સાંભરે, પ્રભાતિયાની જેમ
ના મળે તો ઝગડો જામે, જોવા જેવી થાય
આખા દિવસની રંગતની થઈ જતી હોળી
ચાલો આજ સૌ ચાની રંગત માણો

ભેળા થાય ભાઈબંધો કે સાહેલીનાં ટોળાં,
મળી જાય મોંઘેરા મહેમાન કે આડોશી પાડોશી
એક મસાલેદાર ચા વગાડે સ્નેહ ઢોલનો ડંકો
ચાલો આજ સૈ ચાની રંગત માણો

કોઈ પીએ છે ઊંઘ ઉડાડવા, તો કોઈ તાજગી માટે
ચાના બંધાણીની ચા છે રાજરાણી રૂપાળી
મોંઘવારીના જમાનામાં અડધી ચા પણ દીઠી કમાલ કરતી
ભોજન ખર્ચ બચાવી જાણે, ઈજ્જત બક્ષે રસીલી
ચાલો આજ સૌ ચાની રંગત માણો

રમેશ પટેલ ‘આકાશદીપ’
કાવ્યસંગ્રહ સ્પંદનમાંથી સાભાર

માનો “ગરબો”

રે માના ગરબામાં કેમ પડ્યા કાણાં
જાણે ગોળીઓથી હૈયા વિંધાણાં….રે માના ગરબામાં

પહેલી ગોળીએ માની આરતી પિંખાણી’તી
ડીસ્કોના ઠેર ઠેર ગાણાં…
બીજી ગોળીએ મૂકી ભક્તિને હોડમાં ને
શકુનીએ નાખ્યાતાં દાણા….રે માના ગરબામાં

ત્રીજી ગોળીએ લીધાં શ્રધ્ધાના પ્રાણ
જુઓ ઉભા લઈ ઝેર બધે રાણા…
ચોથી ગોળીએ માના વાહન ચોરાયા
બધે બાઈકુનાં ફૂંકણાં ગંધાણાં….રે માના ગરબામાં

પાંચમીએ ખોલ્યાતાં બિયરના બાર
ક્યાંય ભાળોના પરસાદી ભાણાં….
છઠ્ઠીએ ગભરૂઓ છેતરાણી સાવ
પછી લાગણીના જાળાં ગુંચવાણાં….રે માના ગરબામાં

સાતમીએ તોડ્યાતાં સપ્તકનાં તાર
સૂર ઘોંઘાટી કાનમાં ઘોળાણાં….
આઠમી અડપલાંના રૂપે અથડાય
કેમ મૂંગા છે સમજુ ને શાણાં….રે માના ગરબામાં

નવમી નચાવતી’તી નફ્ફટીયા નાચ
બધે બેશરમી ટોળા ઉભરાણાં…
દસમી ગોળીએ હણ્યાં રામનાં રખોપા
જીવ સહુનાં પડીકડે બંધાણાં….રે માના ગરબામાં

ખેલૈયા ખેલંતા ખેલ ભાતભાતનાં ને
ભક્તો તો સાવ રે નિમાણાં…
માતાજી કરજે સંહાર તુ અસૂર તણો
ખાશું સૌ ગોળ અને ધાણાં….રે માના ગરબામાં

ડૉ.જગદીપ નાણાવટી

બૉસ, આ ગુજરાત છે !

અહીં પ્રેમ કેરો સાદ છે
પ્રભુજીનો પ્રસાદ છે
ને પ્રકૃતિનો વરસાદ છે !
બૉસ, આ ગુજરાત છે !

અહીં નર્મદાનાં નીર છે
માખણ અને પનીર છે
ને ઊજળું તકદીર છે !
યસ, આ ગુજરાત છે !

અહીં ગરબા-રાસ છે
વળી જ્ઞાનનો ઉજાસ છે
ને સોનેરી પરભાત છે
અલ્યા, આ ગુજરાત છે !

અહીં ભોજનમાં ખીર છે
સંસ્કારમાં ખમીર છે
ને પ્રજા શૂરવીર છે !
કેવું આ ગુજરાત છે !

અહીં વિકાસની વાત છે
સાધુઓની જમાત છે
ને સઘળી નાત-જાત છે
યાર, આ ગુજરાત છે !

અહીં પર્વોનો પ્રાસ છે
તીર્થો તણો પ્રવાસ છે
ને શૌર્યનો સહવાસ છે !
દોસ્ત, આ ગુજરાત છે !

કંકોતરી

કંકોત્રીથી એટલુ પુરવાર થાય છે, નિષ્ફળ બને જો પ્રેમ તો વ્યવહાર થાય છે”
મારી એ કલ્પના હતી, વીસરી મને, કિન્તુ એ માત્ર ભ્રમ હતો થૈ ખાતરી મને,

ભૂલી વફાની રીત, ન ભૂલી જરી મને,લ્યો એના લગ્નની મળી કંકોતરી મને !
સુંદર ના કેમ હોય, કે સુંદર પ્રસંગ છે,કંકોતરીમાં રૂપ છે, શોભા છે, રંગ છે !

કાગળનો એનો રંગ છે ખીલતા ગુલાબ સમ,જાણે ગુલાબી એના વદનના જવાબ સમ,
રંગીનીઓ છે એમાં ઘણી ફૂલછાબ સમ,જાણે કે પ્રેમ-કાવ્યોની કોઇ કિતાબ સમ !

જાણું છું એના અક્ષરો વર્ષોના સાથથી,શિરનામું મારૂ કીધું છે ખુદ એના હાથથી.
છે એને ખાતરી કે હું આવું નહીં કદી,મારી ઉપર સભાને હસાવું નહીં કદી,

દીધેલ કૉલ યાદ અપાવું નહીં કદી,મુજ હાજરીથી એને લજાવું નહીં કદી,
દુઃખ છે હજાર, તો ય હજી એ જ ટેક છે,કંકોતરી નથી, આ અમસ્તો વિવેક છે !

કંકોતરીથી એટલું પુરવાર થાય છે,નિષ્ફળ બને છે પ્રેમ તો વે’વાર થાય છે-
જ્યારે ઉઘાડી રીતે ન કંઈ પ્યાર થાય છે,ત્યારે પ્રસંગ જોઈ સદાચાર થાય છે.

ગંભીર છે આ વાત કોઈ મશ્કરી નથી,તકદીરનું લખાણ છે, કંકોતરી નથી !
કાગળનો એક કટકો છે જોવામાં એમ તો,ભરપૂર છે એ પ્રેમની ભાષામાં એમ તો,

સુંદર, સળંગ રમ્ય છે શોભામાં એમ તો,છે ફૂલસમ એ હલકો લિફાફામાં એમ તો,
કોમળ વદનમાં એના, ભલે છે હજાર રૂપ,મારા જીવન ઉપર તો બરાબર છે ભારરૂપ !

એને ભલેને પ્રેમથી જોયા નહીં કરું,વાચન કરીને દિલ મહીં ચીરા નહીં કરું,
સંયમમાં હું રહીશ, બળાપા નહીં કરું,આવેશમાં એ ‘ફૂલ’ ના કટકા નહીં કરું.

આ આખરી ઇજન છે હૃદયની સલામ દઉં,‘લીલા’ના પ્રેમ-પત્રમાં એને મુકામ દઉં.
‘આસિમ’ હવે એ વાત ગઈ, રંગ પણ ગયો,તાપી તટે થતો જે હતો સંગ પણ ગયો,

આંખોની છેડછાડ ગઈ વ્યંગ પણ ગયો,મેળાપની એ રીત ગઈ ઢંગ પણ ગયો.
હું દિલની લાગણીથી હજી પણ સતેજ છું,એ પારકી બની જશે, હું એનો એ જ છું !

તને જોયા કરું છું

શબ્દઃ 'મરીઝ'
સ્વરઃ મનહર ઉધાસ
આલ્બમઃ અક્ષર

તને જોયા કરું છું પણ, મિલન મોકા નથી મળતા;
સિતમ છે સામે મંઝિલ છે, અને રસ્તા નથી મળતા.
તને જોયા કરું છું પણ....

નવીનતાને ન ઠુકરાવો, નવીનતા પ્રાણ-પોષક છે;
જુઓ કુદરત તરફથી શ્વાસ પણ જૂના નથી મળતા.
તને જોયા કરું છું પણ.....

ભલા એવા જીવનમાં શું ફળે જીવનની ઇચ્છાઓ;
કે જ્યાં મરજી મુજબનાં નીંદમાં સ્વપનાં નથી મળતાં.
તને જોયા કરું છું પણ......

કરી શકતો નથી હું મારા મિત્રોની કદરદાની;
ફકત એ કારણે કે દુશ્મનો સાચા નથી મળતા.
તને જોયા કરું છું પણ......

'મરીઝ' અલ્લાહના એકત્વમાં શંકા પડે ક્યાંથી;
જગતમાં જ્યારે બે ઇન્સાન પણ સરખા નથી મળતા.
તને જોયા કરું છું પણ......

ઊંચી મેડી તે મારા સંતની રે

રચના : નરસિંહ મહેતા

ઊંચી મેડી તે મારા સંતની રે, મેં તો મા’લી ન જાણી રામ.. હો રામ..
ઊંચી મેડી તે મારા સંતની રે, મેં તો મા’લી ન જાણી રામ..

અમને તે તેડાં શીદ મોક્લ્યાં, કે મારો પીંડ છે કાચો રામ,
મોંઘા મૂલની મારી ચુંદડી, મેં તો મા’લી ન જાણી રામ.. હો રામ..
ઊંચી મેડી તે મારા સંતની રે….

અડધાં પેહર્યાં અડધાં પાથર્યાં, અડધાં ઉપર ઓઢાડ્યાં રામ
ચારે છેડે ચારે જણાં, તોયે ડગમગ થાયે રામ.. હો રામ..
ઊંચી મેડી તે મારા સંતની રે….

નથી તરાપો, નથી ડુંગરા, નથી ઉતર્યાનો આરો રામ
નરસિંહ મહેતાના સ્વામી શામળા, પ્રભુ પાર ઉતારો રામ.. હો રામ..
ઊંચી મેડી તે મારા સંતની રે….

Nana hata tyare jaldi mota thva magta hata.
Pan Aje Smjayu k Tutela Sapna ane Adhuri LagnioKarta
Adhura Homework ane Tutela Ramakda Ghana Sara Hata....

મને રૂપાની ઝાંઝરી ઘડાવ

સંગીત : પુરુષોત્તમ ઉપાધ્યાય

મને રૂપાની ઝાંઝરી ઘડાવ, ઓ વ્હાલમ વરણાગી.
એને મીનાકારીથી મઢાવ, ઓ વ્હાલમ વરણાગી....

આભલા ભરેલી મને ઓઢણી અપાવી દે,
ઘાઘરાની કોરમાં મોરલો ચીતરાવી દે;
હે મારા કમખામાં ભાત્યું પડાવ, ઓ વ્હાલમ વરણાગી.
મને રૂપાની ઝાંઝરી ઘડાવ, ઓ વ્હાલમ વરણાગી....

ઝીણી-ઝીણી પાંદડીની નથણી ઘડાવી દે,
ગુંથેલા કેશમાં દામણી સજાવી દે;
હે મારા ડોકની હાંસડી બનાવ, ઓ વ્હાલમ વરણાગી.
મને રૂપાની ઝાંઝરી ઘડાવ, ઓ વ્હાલમ વરણાગી....

સોના ઇંઢોણી તાંબા ગરબો કોરાવી દે,
ગરબામાં મમતાથી દીવડા પ્રગટાવી દે;
હે ઢોલ-ત્રાંસા શરણાઇ મંગાવ, ઓ વ્હાલમ વરણાગી.
મને રૂપાની ઝાંઝરી ઘડાવ, ઓ વ્હાલમ વરણાગી....

પ્રેમ એટલે કે...

શબ્દ:મુકુલ ચોક્સી
સ્વર:સોલી કાપડિયા
આલ્બમ:પ્રેમ એટલે કે...

પ્રેમ એટલે કે,
સાવ ખુલ્લી આંખોથી થતો મળવાનો વાયદો.
સ્વપ્નમાં પળાય એવો કાયદો…

પ્રેમ એટલે કે,
તારા ગાલોના ખાડામાં ડૂબી જતા મારા
ચોર્યાશી લાખ વહાણોનો કાફલો

ક્યારે નહીં માણી હો,
એવી કોઈ મોસમનો કલરવ યાદ આવે,
એ પ્રેમ છે.
દાઢી કરતાં જો લોહી નીકળે ને
ત્યાં જ કોઈ પાલવ યાદ આવે,
એ પ્રેમ છે.

પ્રેમ એટલે કે,
સાવ ઘરનો જ એક ઓરડો…
ને તો ય આખા ઘરથી અલાયદો…

કાજળ આંજીને તને જોઉં તો તું લાગે,
એક છોકરીને તે ય શ્યામવર્ણી
વાદળ આંજીને જોતાં એવું લાગ્યું કે,
મને મૂકી આકાશને તું પરણી

પ્રેમમાં તો ઝાકળ આંજીને તને જોવાની હોય
અને ફૂલોમાં ભરવાનો હોય છે મુશાયરો…

પ્રેમ એટલે કે…
સાવ ખુલ્લી આંખોથી થતો મળવાનો વાયદો.

આ મોબાઇલ મને નડે છે.

આ મોબાઇલ મને નડે છે.
પતિની પાછળ આ મોબાઇલ પત્ની ની જેમ્ ફરે છે,
કંઇક ખોટુ બોલતા આમજ પકડાવી દે છે.
આ મોબાઇલ મને નડે છે.

હાલતા ચાલતા ગમે ત્યારે બોલી પડે છે,
અને ન ઉપાડો ત્યાં સુધી બોલ્યા કરે છે,
આ મોબાઇલ મને નડે છે.

રજા માં પણ બોસ ના ફોન આવ્યા કરે છે,
અને ન્ ઉપાડો તો બીજે દિવસે હાલત્ ખરાબ થાય છે.
આ મોબાઇલ મને નડે છે.

રાત્રે પણ સુવા ન દે,
અને એની રીંગટોન જાણે હ્દય માં શુળ ભોંકે છે.
આ મોબાઇલ મને નડે છે.

ફીલ્મ માં પણ્ વાગે ત્યારે બૂમાબૂમ થઈ જાય છે
અને એ બેટો બેઠો બેઠો હસે છે,
આ મોબાઇલ મને નડે છે.

છોકરી ને ફોન્ કરતા મને પકડાવી દે છે,
પોલીસ ન ડંડા પણ્ એના બાપ્ ની જેમ્ પુછે છે,
આ મોબાઇલ મને નડે છે.

વાપરતા તો આનંદ આનંદ થાય છે,
બીલ આવે ત્યારે ખીસ્સુ મારુ રડે છે,
આ મોબાઇલ મને નડે છે.

ભાવનાઓ નો થયો ભુક્કો ને હવે તો,
પત્રો ને બદલે મીસ્ કોલ્ અને મેસેજ જ થાય છે,
આ મોબાઇલ મને નડે છે.

ભગવાન ને ફરિયાદ કરવા ફોન કર્યો,
તો કહે છે,”તમે ડાયલ કરેલો નંબર હાલ માં વ્યસ્ત છે.”
આ મોબાઇલ મને નડે છે.

શું તને પણ્ આ મોબાઇલ આમજ નડે છે

અમે અમદાવાદી…

અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી…
જેનુ પાણી લાવ્યુ તાણી ભારતની આઝાદી…
ભાઇ, અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી…

અમદાવાદના જીવનનો સુણજો ઇતિહાસ ટચુકડો,
જ્યાં પેહલા બોલે મિલનુ ભુંગળુ પછી પુકારે કુકડો,
ને સાઇકલ લઇને સૌ દોડતા, રળવા રોટલીનો ટુકડો,
પણ મિલમંદિરના નગદેશ્વરનો રસ્તો કયાં છે ટુંકો,
મિલ મજદુરની મજદુરી પર શહેર તણી આબાદી,
ભાઇ, અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી…

સમાજવાદી… કોંગ્રેસવાદી… શાહીવાદી… મુડિવાદી….
નહિ સમિતિ… નહિ કમિટિ… નહિ સોશ્યાલિસ્ટની જાતીવાદી…
નહિ વાદ ની વાદવિવાદી… ‘M’ વિટામિનવાદી…
ભાઇ, અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી…

ઉડે હવામા ધોતિયુ ને પેહરી ટોપી ખાદી,
ઉઠી સવારે ગરમ ફાફડા ગરમ જલેબી ખાધી,
આમ જુઓતો સુકલકડી ને સુરત લાગે માંદી,
પણ મન ફાવેતો ભલભલાની ઉથલાવીદે ગાદી,
દાદાગીરી કરે બધે છોકરા, છોકરીઓ જ્યાં દાદી,
ભાઇ, અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી…

અરે પોળની અંદર પોળ, ગલીમા ગલી, ગલી પાછી જાય શેરીમા ઢળી,
શેરી પાછી જાય પોળમા વળી, વળી પાછી ખડકીને અડકીને ખડકીને ગલી,
અરે મુંબઇની એક મહિલા જવા જમાલપુર નીકળી,
ને વાંકીચુકી ગલી-ગલીમા વળી વળી ને ભલી,
ભાઇ માણેકચોક થી નીકળી પાછી માણેકચોકમાં વળી,
આવીતો ભાઇ બહુ કેહવાની… આતો કહિ નાખી એકાદી…

ભાઇ, અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી…
જેનુ પાણી લાવ્યુ તાણી ભારતની આઝાદી…
ભાઇ, અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી…

રંગાઇ જાને રંગમાં…..

રંગાઇ જાને રંગમાં…..
સીતારામ તણા સતસંગમાં
રાધેશ્યામ તણા તુ રંગમાં…..રંગાઇ…..

આજે ભજશું, કાલે ભજશું,
ભજશું સીતારામ, ક્યારે ભજશું રાધેશ્યામ,
શ્વાસ તૂટશે, નાડી તૂટશે, પ્રાણ નહીં રે તારા અંગમાં…..રંગાઇ…..

જીવ જાણતો ઝાઝું જીવશું, મારું છે આ તમામ,
પહેલાં અમર કરી લઉં નામ, તેડું આવશે, યમનું જાણજે,
જાવું પડશે સંગમાં…..રંગાઇ…..

સૌ જન કહેતા પછી જપીશું, પહેલાં મેળવી લોને દામ,
રહેવા ના કરી લો ઠામ,
પ્રભુ પડ્યો છે એમ, ક્યાં રસ્તામાં, સૌ જન કહેતા વ્યંગમાં…..રંગાઇ….

ઘડપણ આવશે ત્યારે ભજશું, પહેલાં ઘરના કામ તમામ,
પછી ફરીશું તીરથ ધામ,
આતમ એક દિન ઊડી જાશે, તારું શરીર રહેશે પલંગમાં…..રંગાઇ…..

બત્રીસ જાતનાં ભોજન જમતાં, ભેળી કરીને ભામ,
એમાં ક્યાંથી સાંભરે રામ,
દાન-પુણ્યથી દૂર રહ્યો તું, ફોગટ ફરે છે ઘમંડમાં…..રંગાઇ…..

રંગ રાગમાં ક્યારે રટાશે, રહી જશે આમ ને આમ,
માટે ઓળખ આતમરામ,
બાબા આનંદે હરિ ૐ અખંડ છે, ભજ તું શિવના સંગમાં…..રંગાઇ…..

રાખનાં રમકડાં

સ્વર: ગીતા દત્ત
ફિલ્મ:મંગળફેરા
સંગીત:અવિનાશ વ્યાસ

રાખનાં રમકડાં મારા રામે રમતાં રાખ્યાં રે
મૃત્યુલોકની માટીમાંથી માનવ કહીને ભાખ્યાં રે
રાખનાં રમકડાં, રમકડાં …

બોલે ડોલે રોજ રમકડાં, નિત નિત રમત્યું માંડે
આ મારું આ તારું કહીને એકબીજાને ભાંડે રે,
રાખનાં રમકડાં, રમકડાં …

એઇ કાચી માટીને કાયામાંથી માયા કેરા રંગ લગાયા
એજી ઢીંગલા ઢીંગલીએ ઘર માંડ્યાં ત્યાં તો વિંઝણલા વિંઝાયા રે
રાખનાં રમકડાં, રમકડાં …

તંત અનંતનો તંત ન તૂટ્યો ને રમત અધૂરી રહી,
તનડા ને મનડાની વાતો આવી એવી ગઇ,
રાખનાં રમકડાં, રમકડાં …

સમય મારો સાધજે વ્હાલા

સમય મારો સાધજે વ્હાલા, કરું હું તો કાલાવાલા.

અંત સમય મારો આવશે ત્યારે, નહીં રહે દેહનું ભાન,
એવે સમય મુખે તુલસી દેજે, દેજે જમના પાન…..
સમય મારો.

જીભલડી મારી પરવશ થાશે, ને હારી બેસું હું હામ,
એવે સમય મારી વ્હારે ચડીને રાખજે તારું નામ…
સમય મારો.....

કંઠ રુંધાશે ને નાડીઓ તુટશે, તુટશે જીવનદોર,
એવે સમય મારા અલબેલાજી, કરજે બંસરીશોર.
સમય મારો......

આંખલડી મારી પાવન કરજે, ને દેજે એક લ્હાણ,
શ્યામસુંદર તારી ઝાંખી કરીને, ‘પુનીત’ છોડે પ્રાણ.
સમય મારો......

પૈસાનું ગ્રુપ તપાસ્યું છે?

મનુષ્ય જ્યારે જન્મે છે ત્યારે તેનું વજન
અઢી કિલો હોય છે.
અને જ્યારે અગ્નિ સસ્કાર બાદ
તેની રાખનું વજન પણ અઢી કિલો જ હોય છે.
જિંદગીનું પહેલું કપડુ જેનું નામ ઝભલું,
જેમાં ખિસ્સું ન હોય
જે જિંદગીનું છેલ્લું કાપડ કફન,
એમાંય ખિસ્સું ન હોય.
તો વચગાળાના ખિસ્સા માટે આટલી ઉપાધિ શા માટે?
આટાલા દગા અને પ્રપચ શા માટે?
લોહી લેતા પહેલા ગ્રુપ ચેક કરાય છે,
પૈસા લેતા જરાક ચેક કરશો,
એ કયા ગ્રુપનો છે?
ન્યાયનો છે? હાયનો છે? કે હરામનો છે?
અને ખોટા ગ્રુપના પૈસા ઘરમાં આવી જવાથી જ
આજે ઘરમાં અશાંતી,ક્લેશ,કકાસ છે.
હરામનો ને હાયનો પૈસો,
જીમખાના ને દવાખાના,ક્લબો ને બારમાં,
પૂરો થઇ જશે.
...ને તનેય પૂરો કરી જશે..!
બેન્ક બેલેન્સ વધે પણ જો ફેમિલી બેલેન્સ ઓછું થાય,
તો સમજવું કે પૈસો આપણને સૂટ નથી થયો.

-અજ્ઞાત

દુહાની રમઝટ-1

હે…. કો’ક દિ’ કાઠિયાવાડમાં પણ ભૂલને ભગવાન..રે..
અરે થાને મારો મહેમાન તો તને સ્વર્ગ ભુલાવું શામળા..

શિયાળે સોરઠ ભલો, ઉનાળે ગુજરાત,
ચોમાસે વાગડ ભલો, કચ્છડો બારે માસ..!

એ એક રે તંબુરાનો તાર ને બીજી તાતી તલવાર રે..
એક જ વજ્રમાંથી બે ઉપજ્યાં હે તો’ય ક્યાંય ના મેળ મળે લગાર..!

હે..સાચી પ્રીત શેવાળની કે જળ સૂકે સૂકાય..રે.
પણ આ માંયલો હંસલો સ્વાર્થી કે આ જળ સૂકે ઊડી જાય..!

દુહાની રમઝટ - 2

રિધ્ધિ દે સિધ્ધિ દે, અષ્ટ નવ નિધિ દે
વન્શમે વ્રુધ્ધિ દે બાકબાની

હ્રદય મે ગ્યાન દે, ચિત્ત મે ધ્યાન દે
અભય વરદાન દે શમ્ભુરાની

દુઃખ કો દૂર કર, સુખ ભરપુર કર
આશા સમ્પુર્ણ કર દાસ જાની

સજ્જન સે હિત દે, કુટુમ્બ સે પ્રીત દે
જન્ગમે જીત દે મા ભવાની!

એમ પૂછીને થાય નહીં પ્રેમ

શબ્દ:તુષાર શુક્લ
આલ્બમ:હસ્તાક્ષર

દરિયાના મોજાં કંઇ રેતીને પૂછે, ‘તને ભીંજાવું ગમશે કે કેમ ?’;
એમ પૂછીને થાય નહીં પ્રેમ.

ચાહવા ને ચૂમવામાં ઘટનાનો ભેદ નથી, એકનો પર્યાય થાય બીજું;
આંખોનો આવકારો વાંચી લેવાનો, ભલે હોઠોથી બોલે કે, ખીજું ?
ચાહે તે નામ તેને દઇ દો તમે રે ભાઇ અંતે તો હેમનું હેમ;
એમ પૂછીને થાય નહીં પ્રેમ.

ડગલે ને પગલે જો પૂછ્યા કરો તો પછી કાયમના રહેશો પ્રવાસી;
મન મૂકી મ્હોરશો તો મળશે મુકામ એનું સરનામું, સામી અગાશી .
મનગમતો મોગરો મળશે, વટાવશો વાંધાની વાડ જેમજેમ;
એમ પૂછીને થાય નહીં પ્રેમ

પન્નીને પહતાય તો કેટોની

અસ્સલ સુરતી મિજાજ સાથેનું મસ્ત મજાનું હળવું ગીત
શબ્દ: રઇશ મણિયાર

પન્નીને પહતાય તો કે’ટો ની.
વાહણ જો અથડાય તો કે’ટો ની.

અમના તો કે’ટો છે કે પાંપણ પર ઊંચકી લેમ.
પછી માથે ચડી જાય તો કે’ટો ની.

અમના તો પ્યાર જાણે રેહમની ડોરી.
એના પર લૂગડાં હૂકવાય તો કે’ટો ની.

”એની આંખોના આભમાં પંખીના ટોળાં…”
પછી ડોળા દેખાય તો કે’ટો ની.

હમ, ટુમ ઔર ટન્હાઇ, બધું ઠીક મારા ભાઇ
પછી પોયરાં અડ્ડાય તો કે’ટો ની

21મી સદીનું વર્ઝન ઓ ભાભી ......

રમેશ પટેલ(આકાશદીપ)ની કલમે

ઓ ભાભી તમે(૨)
થોડા થોડા થાજો ગામડાના ગોરી
આ ફેશનની દુનિયા દીઠી નઠારી
નિત નવા નખરાથી લોભાવે નારી
એના સંગમાં(૨)
જોજો ના જાઓ લપેટાઇ, ઓ ભાભી તમે(૨)

દૂર દર્શને ચમકીલી ફેશન ગાજશે
ભપકાથી ભોળવી હળવે ખંખેરશે
દેખાદેખીના જમાને(૨)
ભૂલી ઉમ્મર ના જાશો જોતરાઇ, ઓ ભાભી તમે(૨)
થોડાં થોડાં રહેજો ગામાડાનાં ગોરી

જાહેરાતનો જમાનો જગને ભરમાવશે
જલસા બતાવી જીવડાને બાળશે
ભોળા ભાઈને(૨)
આંખે રમાડી દેજો ના ભરમાવી, ઓ ભાભી તમે(૨)

નિત નવા સ્વાદોના ચટકાથી ચેતજો
દવાનાં બિલોના ઢગલા ના ઢાળજો
ઘરની રસોઇની માયા(૨)
જોજો ભૂલી ના જાય મારા ભાઈ, ઓ ભાભી તમે(૨)
થોડાં થોડાં રહેજો ગામડાનાં ગોરી

ભાઈ મારા છે ભોળા ભાભલડી
દેશે પગારની હાથમાં થોકલડી
સંભાળજો સાચવીને(૨)
ઉધારના શોખે દોડે ના ખોટે પાટે ગાડી, ઓ ભાભી તમે(૨)
થોડાં થોડાં થાજો..રહેજો ગામનાં રે ગોરી

નદીની રેતમાં રમતું નગર...સુરતી વર્ઝન

નડીની રેલમાં ટરટું નગર મલે નીં મલે,
ફરી આ ડ્રસ્ય સ્મૃતિપટ ઉપર મલે નીં મલે.

અરે કાડવ ઠહે ટો ઉગહે એમાં બી કમર,
પછી આ માટીની ભીની અસર મલે નીં મલે.

પરિચિટોને ડઘાઈને જોઈ લેવા ડેવ,
એ કરડાં ઠોબડાં, ટ્રાંસી નજર મલે નીં મલે.

બઢા ડૂબી ગીયાં રસ્ટાઓ, બારીઓ, ભીંટો,
ટમે બી ડૂબહો પછી આ ઘર મલે નીં મલે.

ઉટરહે પૂર, પછી ફાટવાનો પ્લેગ ટરટ !
પછી કોઈને કોઈની કબર મલે નીં મલે.

ટને બી લૈ ડૂબે - એવાની આંગરી નીં પકડ!
બચી જહે ટું, ભલે હમસફર મલે નીં મલે.

વટનમાં હું મલે કે માઠું ભરી ડેઉં ‘નિમ્મેસ’?
ટને કાદવ જે મયલો, ઉમ્રભર મલે નીં મલે.

નદીની રેતમાં રમતું નગર મળે ન મળે,

કવિ : શ્રી આદિલ મંસૂરી

નદીની રેતમાં રમતું નગર મળે ન મળે,
ફરી આ દ્રશ્ય સ્મૃતિપટ ઉપર મળે ન મળે.

ભરી લો શ્વાસમાં એની સુગંધનો દરિયો,
પછી આ માટીની ભીની અસર મળે ન મળે.

પરિચિતોને ધરાઈને જોઈ લેવા દો,
આ હસતા ચહેરા; આ મીઠી નજર મળે ન મળે.

ભરી લો આંખમાં રસ્તાઓ, બારીઓ, ભીંતો,
પછી આ શહેર, આ ગલીઓ, આ ઘર મળે ન મળે.

રડી લો આજ સંબંધોને વીંટળાઈ અહીં,
પછી કોઈને કોઈની કબર મળે ન મળે.

વળાવા આવ્યા છે એ ચ્હેરા ફરશે આંખોમાં,
ભલે સફરમાં કોઈ હમસફર મળે ન મળે.

વતનની ધૂળથી માથુ ભરી લઉં ‘આદિલ’,
અરે આ ધૂળ પછી ઉમ્રભર મળે ન મળે.

ખુદા તારી કસોટીની પ્રથા સારી નથી હોતી

શબ્દ : બરકત વિરાણી 'બેફામ'
સ્વર : મનહર ઉધાસ
આલ્બમ : અવસર

કેવી રીતે વિતે છે વખત, શું ખબર તને ?
તેં તો કદીયે કોઇની પ્રતિક્ષા નથી કરી.
એ શું કે રોજ તું જ કરે મારું પારખું,
મેં તો કદીયે તારી પરીક્ષા નથી કરી.

ખુદા તારી કસોટીની પ્રથા સારી નથી હોતી,
કે સારા હોય છે એની દશા સારી નથી હોતી.

જગતમાં સર્વને કહેતા નહીં ફરો કે દુઆ કરજો,
ઘણાં એવાય છે જેની દુઆ સારી નથી હોતી.

ખુબી તો એ કે ડુબી જાવ તો લઇ જાય છે કાંઠે,
તરો ત્યારે જ સાગરની હવા સારી નથી હોતી.

કબરમાં જઇને રહેશો તો ફરિશ્તાઓ ઊભા કરશે,
અહીં ‘બેફામ’ કોઇ પણ જગા સારી નથી હોતી.

હે નાથ જોડી હાથ…

હે નાથ જોડી હાથ પાયે પ્રેમથી સહુ માંગીએ,
શરણું મળે સાચું તમારું એહ હૃદયથી માંગીએ,
જે જીવ આવ્યો આપ પાસે ચરણમાં અપનાવજો,
પરમાત્મા એ આત્માને શાંતિ સાચી આપજો.

વળી કર્મનાં યોગે કરી જે કુળમાં એ અવતરે,
ત્યાં પૂર્ણ પ્રેમે ઓ પ્રભુજી આપની ભક્તિ કરે,
લાખ ચોરાશી બંધનોને લક્ષમાં લઈ કાપજો,
પરમાત્મા એ આત્માને શાંતિ સાચી આપજો.

સુખ-સંપત્તિ, સુવિચાર ને સતકર્મનો દઈ વારસો,
જન્મો જનમ સતસંગથી કિરતાર પાર ઉતારજો,
આ લોક ને પરલોકમાં તવ પ્રેમ રગ રગ વ્યાપજો,
પરમાત્મા એ આત્માને શાંતિ સાચી આપજો.

મળે મોક્ષ કે સુખ સ્વર્ગનાં આશા ઉરે એવી નથી,
દ્યો દેહ દુર્લભ માનવીનો ભજન કરવા ભાવથી,
સાચું બતાવી રૂપ શ્રી પ્રભુજી હૃદયે સ્થાપજો,
પરમાત્મા એ આત્માને શાંતિ સાચી આપજો.

મારા તે ચિત્તનો ચોર રે મારો સાંવરીયો

ફિલ્મ - અખંડ સૌભાગ્યવતી (1964)
સ્વર - લતા મંગેશકર
સંગીત - કલ્યાણજી-આણંદજી

વેરણ થઇ ગઇ રાતડી રહેતી આંખ ઉદાસ
સપનાં પણ (.... ) સખી મારા સાંવરિયાનો (....)

મારા તે ચિત્તનો ચોર રે મારો સાંવરીયો
કે જેવો રાધા ને નંદનો કિશોર
એવો મારો સાંવરીયો

જમુના તીર જઇ ભરવા હું નીર ગઇ
પ્રીતની વાદળી વરસી
હૈયાની હેલ મારી છલકાવે પ્રેમ
તોયે હું રહી ગઇ તરસી
તનડું ભીંજાય તોયે રોમ રોમ ન્હાય
મારા નટખટના નેણ છે નઠોર
એવો મારો સાંવરિયો

મીઠી રે મોરલીને કાને તેડાવી મને
એનાતે સૂરમાં સાધી
મોંઘેરા મનના વનરા તે વનમાં
ફૂલોના હાર થી બાંધી
(....................)
જોડે મારા પાલવની કોર
એવો મારો સાંવરિયો

જોયા ના તારલા ને જોઇ ના ચાંદની
જોઇના કાંઇ રાતરાણી
(...........)
એવી વાલમની વાણી
ભૂલીતે ભાન રહ્યું કાંઇયે ના સાન

જ્યારે ઉગી ગઇ આભમાં ભોર
એવો મારો સાંવરિયો

તને સાચવે પાર્વતી, અખંડ સૈભાગ્યવતી

ફિલ્મ: અખંડ સૌભાગ્યવતી
સંગીત: કલ્યાણજી-આણંદજી
સ્વર: દેવયાની પટેલ

તને સાચવે પાર્વતી, અખંડ સૈભાગ્યવતી
તને સાચવે સીતા સતી, અખંડ સૌભાગ્યવતી

માના ખોળા સમું આંગણું તેં મુક્યું
બાપના મન સમું બારણું તેં મુક્યું
તું તો પારકા ઘરની થતી, અખંડ સૌભાગ્યવતી

નજરના જામ છલકાવીને

શબ્દ :બરકત વિરાણી ‘બેફામ’
સ્વર :મુકેશ, મનહર ઉધાસ
સંગીત :કલ્યાણજી-આણંદજી
ફિલ્મ :અખંડ સૌભાગ્યવતી (૧૯૬૪)

નજરનાં જામ છલકાવીને ચાલ્યા ક્યાં તમે
જીગરને આમ તરસાવીને ચાલ્યા ક્યાં તમે

તમને બોલાવે પ્યાર, તમે ઊભા રહો
દિલના ખુલ્લા છે દ્વાર, તમે ઊભા રહો
જરા ઊભા રહો, જરા ઊભા રહો
જીવનને આંગણે આવીને ચાલ્યા ક્યાં તમે
નજરનાં જામ છલકાવીને ચાલ્યા ક્યાં તમે

મારી થઈ ગઈ છે ભૂલ, મને માફ કરો
મેં તો આપ્યા છે ફૂલ, મને માફ કરો
મને માફ કરો, મને માફ કરો
પ્રણયના ફૂલ કરમાવી ને ચાલ્યા ક્યાં તમે
નજરનાં જામ છલકાવીને ચાલ્યા ક્યાં તમે

થઈને પૂનમની રાત તમે આવ્યાં હતા
થઈને જીવન પ્રભાત તમે આવ્યાં હતા
તમે આવ્યાં હતા, તમે આવ્યાં હતા
વિરહની આગ સળગાવીને ચાલ્યા ક્યાં તમે
નજરનાં જામ છલકાવીને ચાલ્યા ક્યાં તમે

મુકેશ (ફિલ્મ :અખંડ સૌભાગ્યવતી)

તબીબો પાસેથી હું નિકળ્યો દિલની દવા લઈ ને

બરકત વિરાણી-'બેફામ'

તબીબો પાસેથી હું નિકળ્યો દિલની દવા લઈ ને,
જગત સામે જ ઊભું હતું દર્દો નવા લઈ ને,

તરસ ને કારણે નો’તી રહી તાકાત ચરણોમાં
નહી તો હું તો નીકળી જાત રણથી ઝાંઝવા લઇને

હું રજકણથી ય હલકો છું તો પર્વતથી ય ભારે છું
મને ના તોળશો લોકો તમારા ત્રાજવા લઇને

ગમી જાય છે ચેહરો કોઈ, તો એમ લાગે છે,
પધાર્યા છો તમે ખુદ રૂપ જાણે જુજવા લઈ ને,

સફરના તાપ માં માથા ઉપર એનો છાંયો છે,
હું નિકળ્યો છું નજરમાં મારા ઘરના ને જવા લઈ ને,

બધાના બંધ ઘરના દ્વાર ખખડાવી ફર્યો પાછો,
અને એ પણ ટકોરાથી તુટેલા ટેરવા લઈ ને,

ફક્ત એથી જ મારા શ્વાસ અટકાવી દીધા “બેફામ,
નથી જન્નતમાં જાવું મારે દુનિયાની હવા લઈ ને…..

રાખનાં રમકડાં

સ્વર: ગીતા દત્ત
ફિલ્મ:મંગળફેરા
સંગીત:અવિનાશ વ્યાસ

રાખનાં રમકડાં મારા રામે રમતાં રાખ્યાં રે
મૃત્યુલોકની માટીમાંથી માનવ કહીને ભાખ્યાં રે
રાખનાં રમકડાં, રમકડાં …

બોલે ડોલે રોજ રમકડાં, નિત નિત રમત્યું માંડે
આ મારું આ તારું કહીને એકબીજાને ભાંડે રે,
રાખનાં રમકડાં, રમકડાં …

એઇ કાચી માટીને કાયામાંથી માયા કેરા રંગ લગાયા
એજી ઢીંગલા ઢીંગલીએ ઘર માંડ્યાં ત્યાં તો વિંઝણલા વિંઝાયા રે
રાખનાં રમકડાં, રમકડાં …

તંત અનંતનો તંત ન તૂટ્યો ને રમત અધૂરી રહી,
તનડા ને મનડાની વાતો આવી એવી ગઇ,
રાખનાં રમકડાં, રમકડાં …

ઊંચી તલાવડીની કોર

સ્વર : આશા ભોંસલે
સંગીત : અવિનાશ વ્યાસ

ઊંચી તલાવડીની કોર પાણી ગ્યા’તાં
પાણી ભરતાં રે જોયો સાહ્યબો

બોલે અષાઢીનો મોર પાણી ગ્યા’તાં
પાણી ભરતાં રે જોયો સાહ્યબો.

ગંગા જમની બેડલું ને કીનખાબી ઇંઢોણી
નજરું ઢાળી હાલું તો’ય લાગે નજરું કોની

વગડે ગાજે મુરલીના શોર, પાણી ગ્યા’તાં
પાણી ભરતાં રે જોયો સાહ્યબો.

ઊંચી તલાવડીની કોર પાણી ગ્યા’તાં
પાણી ભરતાં રે જોયો સાહ્યબો

ભીગી ભીગી જાય મારા સાડલાની કોર
આંખ મદેલી ઘેરાણી જાણે બન્યું ગગન ઘનઘોર

ના રહે આંખ્યુંનો તોર પાણી ગ્યા’તાં
પાણી ભરતાં રે જોયો સાહ્યબો

તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી

હવે થોડા થોડા, તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી,
ઓ ભાભી તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી.

નવી ફેશનની ધૂન બધે લાગી,
ઓ ભાભી તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી.

વરણાગી વીરા ની વરણાગી વહુ બનો,
થોડું બંગાળી ને અંગ્રેજી બહુ ભણો,
મારા ભાઇ કેરો ભ્રમ જાય ભાંગી,
ઓ ભાભી તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી.

કરો થોડો થોડો લટકો ને આંખડીનો મટકો,
જુઓ લટકાણી લલનાઓ જાગી,
ઓ ભાભી તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી.

કુમકુમ નો ચાંદલો આવડો તે હોય મોટો,
ઊંચો ઊંચો સાડલો પહેર્યો છે સાવ ખોટો,
હવે જુના બધા વેશ દ્યો ત્યાગી,
ઓ ભાભી તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી.

બંગાળી સાડીના લેહરણીયા લ્રહેરાવો,
ઊંચી ઊંચી એડી ની બૂટજોડી મંગાવો,
હવે નવયુગની વાંસલડી વાગી,
ઓ ભાભી તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી.

ગીતા દત્ત: ફિલ્મ- ગુણસુંદરી (1948)

ઓઢણી ઓઢું ઓઢું ને ઊડી જાય

ચિત્રપટ: મેરૂ માલણ(૧૯૮૫)
ગીત: કાન્તિ-અશોક
સંગીત: મહેશ-નરેશ
ઓઢણી ઓઢું ઓઢું ને ઊડી જાય,ના ના રે રહેવાય, ના ના રે સહેવાય,
ના કોઈ ને કહેવાય..હાય હાય...

ઓઢણી ઊડે તો ભલે ઊડી જાય,
તારું મુખડું મલકાય,
તારું જોબન છલકાય,
મારાં હૈયામાં કઇં કઇં થાય..
ઓઢણી ઓઢું ઓઢું ને ઊડી જાય..

ઓ રે ઓ રે મેઘ વરસે ને ભીંજે ચીર..
હાય હાય હાય વાગે તીર, વાગે તીર.
ઓ રે ઓ રે તારું ચંદંન સરીખું શરીર,
હાય હાય નીતરે નીર, નીતરે નીર.
રૂપ દૂર થી જોવાય,
ના ના રે અડકાય,
ઇ તો અડતા કરમાય..
ઓઢણી ઓઢું ઓઢું ને ઊડી જાય..

ઓ.. મારે નેણ લજ્જા લહેરે છે..
તારા રૂપ ની ભીનાશ તને ઘેરે છે.
હું તો સંકોરુ કાય,
અંગ અંગથી ભીંસાય,
મને મરવાનું થાય..
ઓઢણી ઓઢું ઓઢું ને ઊડી જાય..

હાય રે.. ઓલી વીજળી કરે ચમકાર,
હાય હાય હાય વારંવાર..
ઓ રે.. ઈ તો હૈયાનાં સાંધે તાર,
હોયે હોયે હોયે નમણી નાર..
મારું મનડું મુંઝાય,
એવે લાગી રે લ્હાય
ના ના રે બુજાય..
ઓઢણી ઓઢું ઓઢું ને ઊડી જાય..

કાજળ ભર્યા નયનનાં

શબ્દ અમૃત ‘ઘાયલ’
સ્વર મનહર ઉધાસ

જીવનમાં જો દુઃખો હોય તો જીવન મદિરાધામ થઈ જાયે
આ દિલ સુરાહી ને નયન જામ થઈ જાયે
તુજ નયનમાં નિહાળું છું સઘળી રાસલીલાઓ
જો કીકી રાધા થઈ જાયે તો કાજળ શ્યામ થઈ જાયે.

કાજળભર્યા નયનનાં કામણ મને ગમે છે,
કારણ નહીં જ આપું કારણ મને ગમે છે.

લજ્જાથકી નમેલી પાંપણ મને ગમે છે,
ભાવે છે ભાર મનને, ભારણ મને ગમે છે.

જીવન અને મરણની હર ક્ષણ મને ગમે છે,
એ ઝેર હોય અથવા મારણ મને ગમે છે.

ખોટી તો ખોટી હૈયાધારણ મને ગમે છે,
જળ હોય ઝાંઝવાનાં તો પણ મને ગમે છે.

હસવું સદાય હસવું, દુ:ખમાં અચૂક હસવું,
દીવાનગીતણું આ ડહાપણ મને ગમે છે.

આવી ગયાં છો આંસુ, લૂછો નહીં ભલા થઇ,
આ બારેમાસ લીલાં તોરણ મને ગમે છે.

લાવે છે યાદ ફૂલો છાબો ભરી ભરીને,
છે ખૂબ મહોબતીલી માલણ, મને ગમે છે

દિલ શું હવે હું પાછી દુનિયા ય પણ નહીં દઉં,
એ પણ મને ગમે છે, આ પણ મને ગમે છે.

હું એટલે તો એને વેંઢારતો રહું છું,
સોગંદ જિંદગીના! વળગણ મને ગમે છે.

ભેટ્યો છું મોતને પણ કૈં વાર જિંદગીમાં!
આ ખોળિયાની જેમ જ ખાંપણ મને ગમે છે!

‘ઘાયલ’, મને મુબારક આ ઊર્મિકાવ્ય મારાં,
મેં રોઇને ભર્યા છે, એ રણ મને ગમે છે.

ઉંબરે ઊભી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના

કવિ - મણિલાલ દેસાઇ

ઉંબરે ઊભી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના;
ઘરમાં સૂતી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના.

ગામને પાદર ઘૂઘરા વાગે,
ઊંઘમાંથી મારાં સપનાં જાગે,
સપનાં રે લોલ વ્હાલમનાં.
ઉંબરે ઊભી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના.

કાલ તો હવે વડલાડાળે ઝૂલશું લોલ,
કાલ તો હવે મોરલા સાથે કૂદશું લોલ,
ઝૂલતાં ઝોકો લાગશે મને,
કૂદતાં કાંટો વાગશે મને,
વાગશે રે બોલ વ્હાલમના.
ઉંબરે ઊભી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના.

આજની જુદાઇ ગોફણ ઘાલી વીંઝશું લોલ,
વાડને વેલે વાલોળપાપડી વીણશું લોલ.
વીંઝતાં પવન અડશે મને,
વીણતાં ગવન નડશે મને,
નડશે રે બોલ વ્હાલમના.
ઉંબરે ઊભી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના;
ઘરમાં સૂતી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના.

કસુંબીનો રંગ

શબ્દ : ઝવેરચંદ મેઘાણી

રાજ, મને લાગ્યો કસુંબીનો રંગ !

જનનીના હૈયામાં પોઢંતા પોઢંતા પીધો કસુંબીનો રંગ;
ધોળાં ધાવણ કેરી ધારાએ ધારાએ પામ્યો કસુંબીનો રંગ. - રાજ..

બહેનીને કંઠે નીતરતાં હાલરડાંમાં ઘોળ્યો કસુંબીનો રંગ;
ભીષણ રાત્રિ કેરા પહાડોની ત્રાડોએ ચોળ્યો કસુંબીનો રંગ. - રાજ..

દુનિયાના વીરોનાં લીલાં બલિદાનોમાં ભભક્યો કસુંબીનો રંગ;
સાગરને પાળે સ્વાધીનતાની કબરોમાં મહેક્યો કસુંબીનો રંગ. - રાજ..

ભક્તોના તંબૂરથી ટપકેલો મસ્તીભર ચાખ્યો કસુંબીનો રંગ;
વહાલી દિલદારાના પગની મેંદી પરથી ચૂમ્યો કસુંબીનો રંગ - રાજ..

નવલી દુનિયા કેરાં સ્વપ્નોમાં કવિઓએ ગાયો કસુંબીનો રંગ;
મુક્તિને ક્યારે નિજ રક્તો રેડણહારે પાયો કસુંબીનો રંગ. - રાજ…

પિડિતની આંસુડાધારે - હાહાકારે રેલ્યો કસુંબીનો રંગ;
શહીદોના ધગધગતા નિઃશ્વાસે નિઃશ્વાસે સળગ્યો કસુંબીનો રંગ. - રાજ

ધરતીનાં ભૂખ્યાં કંગાલોને ગાલે છલકાયો કસુંબીનો રંગ;
બિસ્મિલ બેટાઓની માતાને ભાલે મલકાયો કસુંબીનો રંગ. - રાજ…

ઘોળી ઘોળી પ્યાલા ભરિયા : રંગીલા હો ! પીજો કસુંબીનો રંગ;
દોરંગાં દેખીને ડરિયાં : ટેકીલા તમે! હોંશિલા તમે ! રંગીલા તમે લેજો કસુંબીનો રંગ!

રાજ, મને લાગ્યો કસુંબીનો રંગ -
લાગ્યો કસુંબીનો રંગ !

અરમાન લઇને દુનિયાની

શબ્દ : યુસુફ બુક્વાલા
સ્વર : મનહર ઉધાસ
આલ્બમ : અવસર

મેં નદી પાસે માંગી હતી નિર્મળતા; મળી
ફૂલ પાસેથી ચાહી હતી કોમળતા; મળી
માત્ર હમદર્દીનો યાચક થયો માનવ પાસેથી;
શું એ કહેવાની જરૂરત છે કે નિષ્ફળતા મળી?

અરમાન લઇને દુનિયાની ચૌખટમાં જવાને નીકળ્યો તો’
કંઇ હું ય બનું કંઇ હું ય કરું કંઇ એવું થવાને નીકળ્યો તો'

એક ફૂલ હતો એક ફૂલ સમો ખૂશ્બુનો ફૂવારો ઊડતો તો’
ખોટું તો ઘડીમાં લાગી જતું, છોભીલો ઘડીમાં પડતો તો’
કોઇ વાતમાં અમથો હસતો તો’ કોઇ વાતમાં અમથો રડતો તો’

દુનિયાની સરણે એવી રીતે જીવનનો મારગ ઘડતો તો’
ભાંગેલા જીગરને પૂછું છું, જીવવાને શાને નીકળ્યો તો’

અપમાન સહન કરવાની આદતસી પડીગઇતી’ મુજને
નિષ્ફળતા નિરાશા રોજની બાબતસી બની ગઇતી’ મુજને
મયખાને જઇને શું કરવું તૃષ્ણા જ મરી ગઇતી’ મુજને
લાગ્યું’તું મરણ તો મળશે પણ એ આશ ઠગી ગઇતી’ મુજને
કઇ રાહ હતી કઇ રાહ મળી, કઇ રાહ જવાને નીકળ્યો તો’

દિલવાળા સાથે દુનિયાને કોઇ યોગ નથી સંયોગ નથી
આંસુને વહાવી શું કરવું રડવાનો કોઇ ઉપયોગ નથી
મજબૂર થઇને હસવું એ કંઇ શોખ નથી, ઉપભોગ નથી
જીવવુંતો પડે છે કારણકે મૃત્યુનો કોઇ સંજોગ નથી
આવ્યો છું ફરી એ મહેફિલમાં, જે છોડી જવાને નીકળ્યો તો’

ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

ભજન : મીરાબાઇ

નથી રે પીધાં અણજાણી રે, મેવાડા રાજા
ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

કોયલ ને કાગ રાણા એક જ વરણા રે,
કડવી લાગે છે કાગવાણી, મેવાડા રાજા
ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

ઝેર નાં કટોરા જ્યારે રાણાજી મોકલે,
તેનાં બનાવ્યા દૂધ-પાણી, મેવાડા રાજા
ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

રીસ કરીને રાણો ખડગ ઉપાડે રે,
ક્રોધ રૂપે દરસાણી, મેવાડા રાજા
ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

સાધુ નો સંગ મીરાં છોડી દિયો રે,
તો તુને કરુ પટરાણી, મેવાડા રાજા
ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

બાઇ મીરાં કહે પ્રભુ ગીરીધરનાગર,
મન રે મળ્યાં કાનુદાણી, મેવાડા રાજા
ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

નથી રે પીધાં અણજાણી રે, મેવાડા રાજા
ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

કો'ક આવી દઇ ગયું

શબ્દ: વિનય ઘાસવાલા
સ્વર: મનહર ઉધાસ
આલ્બમ: આલાપ

કો’ક આવી દઈ ગયું તારી ખબર વરસો પછી
થઈ ગયું રોશન ફરી, દિલનું નગર વરસો પછી

દિલમાં પોઢેલી તમન્નાઓ ફરી જાગી ઉઠી
સ્મિત જોયું આજ મેં હોઠો ઉપર વરસો પછી

લોક કહે છે કે દુઆઓમાં અસર તો હોય છે
પણ મેં જોઈ એ દુઆઓની અસર વરસો પછી

મારી ગઝલો આજ તારી, આંખ છલકાવી ગઈ
ચાલ આખર થઈ તને, મારી કદર વરસો પછી

તમને સમય નથી

શબ્દ: બાપુભાઈ ગઢવી
સ્વર: મનહર ઉધાસ
આલ્બમ: અવસર

દિલનાં દર્દને અશ્રુથી તોલી શક્યા નહીં
હૈયું પરસ્પર આપણે ખોલી શક્યા નહીં
જાલિમ જમાનો બેઉની વચ્ચે હતો એથી
સામે મળ્યા ને કાંઈ પણ બોલી શક્યા નહીં

તમને સમય નથી અને મારો સમય નથી
કોણે કહ્યું કે આપણી વચ્ચે પ્રણય નથી ?

રોકી રહી છે તમને તમારી શરમ અને
મારા સિવાય મારે બીજો કોઈ ભય નથી

વિસરી જવું એ વાત મારા હાથ બહાર છે
ને યાદ રાખવું એ તમારો વિષય નથી

હું ઈંતજારમાં અને તમે હો વિચારમાં
એ તો છે શરૂઆત કંઈ આખર પ્રલય નથી.

શાંત ઝરૂખે

શબ્દ - 'સૈફ' પાલનપુરી
સ્વર - મનહર ઉધાસ
આલ્બમ - અભિનંદન

શાંત ઝરૂખે વાટ નિરખતી રૂપની રાણી જોઇ હતી
મેં એક શહજાદી જોઇ હતી……

એના હાથની મહેંદી હસતી’તી, એની આંખનું કાજળ હસતું’તુ,
એક નાનું સરખું ઉપવન જાણે મોસમ જોઇ મલકતું’તુ.
એના સ્મિતમાં સો સો ગીત હતાં, એની ચુપકીદી સંગીત હતી,
એને પડછાયાની હતી લગન, એને પગરવ સાથે પ્રીત હતી.

એણે આંખના આસોપાલવથી, એક સ્વપ્નમહલ શણગાર્યો’તો,
જરા નજરને નીચી રાખીને, એણે સમયને રોકી રાખ્યો’તો.
એ મોજાં જેમ ઉછળતી’તી, ને પવનની જેમ લહરાતી’તી,
કોઇ હસીન સામે આવે તો, બહુ પ્યારભર્યું શરમાતી’તી.

તેને યૌવનની આશિષ હતી, એને સર્વ કળાઓ સિધ્ધ હતી,
એના પ્રેમમાં ભાગીદાર થવા, ખુદ કુદરત પણ આતૂર હતી.

વર્ષો બાદ ફરીથી આજે એ જ ઝરૂખો જોયો છે.
ત્યાં ગીત નથી, સંગીત નથી; ત્યાં પગરવ સાથે પ્રીત નથી.
ત્યાં સ્વપ્નાઓના મહેલ નથી, ને ઉર્મિઓના ખેલ નથી.
બહુ સૂનું સૂનું લાગે છે, બહુ વસમું વસમું લાગે છે.

એ ન્હોતી મારી પ્રેમિકા, કે ન્હોતી મારી દુલ્હન,
મેં તો એને માત્ર ઝરૂખે વાટ નીરખતી જોઇ હતી.
કોણ હતી એ નામ હતું શું? એ પણ હું ક્યાં જાણું છું?
એમ છતાંયે દિલને આજે વસમું વસમું લાગે છે,
બહુ સૂનું સૂનું લાગે છે…….

પાગલ છે જમાનો ફૂલોનો

શબ્દ : 'શૂન્ય' પાલનપુરી
સ્વર : મનહર ઉધાસ

પાગલ છે જમાનો ફૂલોનો, દુનિયા છે દીવાની ફૂલોની
ઉપવનને કહી દો ખેર નથી! વિફરી છે જવાની ફૂલોની.

અધિકાર હશે કંઇ કાંટાનો એની તો રહીના લેશ ખબર
ચીરાઇ ગયો પાલવ જ્યારે છેડી મેં જવાની ફૂલોની.

ઉપવનને લૂંટાવી દેવાનો આરોપ છે કોના જોબનપર
કાંટાની અદાલત બેઠી છે લેવાને જુબાની ફૂલોની.

તું શૂન્ય કવિને શું જાણે એ રૂપનો કેવો પાગલ છે
રાખે છે હૃદય પર કોરીને રંગીન નિશાની ફૂલોની.

સૌંદર્યની ચાહતના પરદે, સૌંદર્યોની લૂંટો ચાલે છે:
ફૂલો તો બિચારા શું ફૂલે! દુશ્મન છે જવાની ફૂલોની.

હું નથી પૂછતો ઓ સમય

શબ્દ: 'શૂન્ય' પાલનપુરી
સ્વર: મનહર ઉધાસ
આલ્બમ: અવસર

હું નથી પૂછતો, ઓ સમય! કે હજી તું ગુજારીશ દિલ પર સિતમ કેટલા?
એટલું પ્રેમથી માત્ર કહી દે મને, જોઇએ તારે આખર જખમ કેટલા?

ઓ ખુદા! આ ફરેબોની દુનિયા મહીં, પ્રેમ તારો ખરેખર કસોટી જ છે
સાફ કહી દે કે રાજી તને રાખવા, પૂજવા પડશે મારે સનમ કેટલા?


દર્દની લાગણીના ઘણા રૂપ છે, માત્ર આંસુ જ હોવા જરૂરી નથી,
સ્મિત થઇને ફરકતા હશે હોઠ પર, વ્યક્ત થઇ ના શકે એવા ગમ કેટલા?


પ્રેમ ઇર્ષાથી પર ક્યાંક હોતો નથી, શબ્દથી વાત કેરું વતેસર થશે,
હોઠ સીવીને ચૂપ-ચાપ જોયા કરો, મૌન પેદા કરે છે ભરમ કેટલા?


સ્વાર્થની આ તો છે ભક્તિ-લીલા બધી, આત્મ-પૂજા વિના 'શૂન્ય' આરો નથી,
એક ઇશ્વરને માટે મમત કેટલો, એક શ્રધ્ધાને માટે ધરમ કેટલા?

જીવનભર ના તોફાન

શબ્દ : અબ્બાસ અબ્દુલઅલી વાસી - 'મરીઝ'
સ્વર : જગજીત સિંહ, મનહર ઉધાસ
આલ્બમ : જીવન મરણ છે એક, આનંદ

જીવનભરના તોફાન ખાળી રહ્યો છું, ફકત એના મોઘમ ઈશારે ઈશારે.
ગમે ત્યાં હું ડૂબું, ગમે ત્યાં હું નીકળું, છે મારી પ્રતિક્ષા કિનારે કિનારે.

અહીં દુખની દુનિયામાં એક રંગ જોયો, ભલે સુખનું જગ હો પ્રકારે પ્રકારે.
સુજનની કબર કે ગુનેગારની હો, છે સરખી ઉદાસી મઝારે મઝારે.

હૃદય મારું વ્યાપક, નજર મારી સુંદર, કલા મારી મોહક વિચારે વિચારે.
નથી આભને પણ કશી જાણ એની, કે મેં ચાંદ જોયા સિતારે સિતારે.

અમારા બધાં સુખ અને દુખની વચ્ચે, સમયના વિના કંઈ તફાવત ન જોયો.
બધીયે મજા હતી રાતે રાતે, ને સંતાપ એનો સવારે સવારે.

નથી ઝંખના મારી ગમતી જો તમને, તો એનું નિવારણ તમારું મિલન છે.
તમે આમ અવગણના કરતા જશો તો, થતી રહેશે ઈચ્છા વધારે વધારે.

અમસ્તો અમસ્તો હતો પ્રશ્ન મારો, હકીકતમાં કોની છે સાચી બુલંદી.
જવાબ એનો દેવા ઊઠી આંગળીઓ, તમારી દિશામાં મિનારે મિનારે.

જગતમાં છે લ્હાવા કદમ પર કદમ પર, ફક્ત એક શરત છે ગતિમાન રહેવું.
નવા છે મુસાફર વિસામે વિસામે, નવી સગવડો છે ઉતારે ઉતારે.

મરણ કે જીવન હો એ બન્ને સ્થિતિમાં, ‘મરીઝ’ એક લાચારી કાયમ રહી છે.
જનાજો જશે તો જશે કાંધે કાંધે, જીવન પણ ગયું છે સહારે સહારે.

જગજીતસિંહ (જીવન મરણ છે એક)

દિવસો જુદાઇના જાય છે

સ્વ. ગનીભાઇ દહીંવાલાની યાદગાર રચના રફીના કંઠે આપના માટે ખાસ.

દિવસો જુદાઈના જાય છે, એ જશે જરૂર મિલન સુધી:
મારો હાથ ઝાલીને લઈ જશે, મુજ શત્રુઓ જ સ્વજન સુધી.

ન ધરા સુધી,ન ગગન સુધી,નહી ઉન્નતિ,ન પતન સુધી,
ફકત આપણે તો જવુ હતું, હર એકમેકના મન સુધી.

તમે રાંકનાં છો રતન સમાં, ન મળો હે અશ્રુઓ ધૂળમાં,
જો અરજ કબૂલ હો આટલી તો હદયથી જાઓ નયન સુધી.

તમે રાજરાણીનાં ચીર સમ, અમે રંક નારની ચૂંદડી !

તમે તન પે રહો ઘડી બે ઘડી, અમે સાથ દઈએ કફન સુધી.
જો હદયની આગ વધી ‘ગની’, તો ખુદ ઈશ્વરે જ કૃપા કરી;
કોઈ શ્વાસ બંધ કરી ગયું, કે પવન ન જાય અગન સુધી.

મોહમ્મદ રફી

તારી આંખનો અફીણી

તારી આંખનો અફીણી, તારા બોલનો બંધાણી
તારા રૂપની પૂનમનો પાગલ એકલો

આજ પીઉં દરશનનું અમૃત, કાલ કસુંબલ કાવો,
તાલ પુરાવે દિલની ધડકન, પ્રીત બજાવે પાવો,
તારી મસ્તીનો મતવાલો આશક એકલો… હે તારા રૂપની….
તારી આંખનો અફીણી….

પાંખોની પરખે પરબડી આંખો જુએ પીયાવો
અદલ બદલ તનમનની મૌસમ ચાતકનો ચકરવો
તારા રંગ નગરનો રસિયો નાગર એકલો…હે તારા રૂપની…
તારી આંખનો અફીણી….

ધીમી ધીમી પગલી તારી ધીમી કંઇક અદાઓ
કમર કરે છે લચક અનોખી રૂપ તણાં લટકાઓ
તારી અલબેલી એ ચાલનો ચાહક એકલો…હે તારા રૂપની…
તારી આંખનો અફીણી….

તું કામણગારી રાધા ને હું કાનો બંસીવાળો
તું ચંપા વરણી ક્રિષ્ન કળી હું કામણગારો કાનો
તારા ગાલની લાલી નો ગ્રાહક એકલો…હે તારા રૂપની…
તારી આંખનો અફીણી….

રૂપ જાય આગળથી પાછળ, જાય જુવાની વીતી,
પ્રીતવાવડી સદા છલકતી, જાય જિંદગી પીતી,
તારા હસમુખડાં ઝીલું છું ઘાયલ એકલો…હે તારા રૂપની…
તારી આંખનો અફીણી….

ઠરી ગયા કામણનાં દીપક, નવાં નૂરનો નાતો,
ઝલક ગઈ મન પામરતાની, નવી આરતી ગાતો.
તારી પાનીને પગરસ્તે ચાલું એકલો… હે તારા રૂપની…
તારી આંખનો અફીણી….

વરસોથી સંઘરી રાખેલી દિલની વાત

વરસોથી સંઘરી રાખેલી દિલની વાત જણાવું છું
મમતા રાખીને સાંભળજો હું તમને બહુ ચાહું છું

વાત કરો છો સખીઓ સાથે જ્યારે ધીમી ધીમી
મનની કળીઓ પણ ખીલે છે ત્યારે ધીમી ધીમી

મારી વાત હશે એમ માની હરખાઉ છું મનમાં
વડીલ જેવું કોઈ મળે તો બહુ શરમાઉ છું મનમાં

પગલાં જેવું લાગે છે ત્યાં ફૂલો રોજ ધરું છું
સાચું કહી દઉં મનમાં તો ફેરા રોજ ફરું છું

ચાલ તમારા જેવી જ્યારે કોઈ લલના ચાલે છે
એવી હાલત થાય છે બસ મિત્રો જ મને સંભાળે છે

પત્ર લખીને આજે તમને દિલની વાત કહી છે મેં
કહેવાનું બસ એજ કે તમથી છાની પ્રીતિ કરી છે મેં

પણ આ છેલ્લી વાત કહ્યા વિના મારાથી રહેવાતું નથી
કોને નામે પત્ર લખ્યો છે એજ મને સમજાતું નથી

એક જ ઈચ્છા છે કે મારો પત્ર બધાને કામ આવે
પોતાની પ્રેમીકાને સૌ આ રીતે સમજાવે

દુનિયાનાં સૌ પ્રેમીઓને ભેટ અનોખી આપું છું
મારા શબ્દો વાપરવાની છૂટ બધાને આપું છું

શબ્દો મારા પ્રેમ તમારો બંને સંયોગ થશે
તો જીવનમાં કવિતાનો સાચો સદઉપયોગ થશે

મળી ન હોય કોઈને એવી જાગીરદારી મળશે
દુનિયાની સૌ પ્રીતમાં મુજને ભાગીદારી મળશે

તમે મારાં દેવનાં દીધેલ છો

તમે મારાં દેવનાં દીધેલ છો, તમે મારાં માગી લીધેલ છો,
આવ્યાં ત્યારે અમર થઇને રો’ !

મા’દેવ જાઉં ઉતાવળી ને જઇ ચડાવું ફૂલ ;
મા’દેવજી પરસન થિયા ત્યારે આવ્યાં તમે અણમૂલ !

તમે મારું નગદ નાણું છો, તમે મારું ફૂલ વસાણું છો,
આવ્યાં ત્યારે અમર થઇને રો’ !

મા’દેવ જાઉં ઉતાવળી ને જઇ ચડાવું ફૂલ,
પારવતી પરસન થિયાં ત્યારે આપ્યો હૈયાનો હાર.

હડમાન જાઉં ઉતાવળી ને જઇ ચડાવું તેલ,
હડમાનજી પરસન થિયા ત્યારે ઘોડિયાં બાંધ્યાં ઘેર.

ચીચણ પાસે પાલડી ને ત્યાં તમારી ફૈ ;
પાનસોપારી ખાઇ ગઇ, કંકોતરીમાંથી રૈ.

ભાવનગર ને વરતેજ વચ્ચે રે’ બાળુડાની ફૈ ;
બાળુડો જ્યારે જનમિયો ત્યારે ઝબલા ટોપીમાંથી ગૈ
બાળુડો જ્યારે પરણશે ત્યારે નોતરામાંથી રૈ.
તમે મારાં દેવનાં દીધેલ છો, તમે મારાં માગી લીધેલ છો,

છેલાજી રે…..

છેલાજી રે…..
મારે હાટુ પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો ;
એમાં રૂડાં રે મોરલિયા ચિતરાવજો
પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો….. છેલાજી રે…..

રંગ રતુંબલ કોર કસુંબલ,
પાલવ પ્રાણ બિછાવજો રે
પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો….. છેલાજી રે…..

ઓલ્યા પાટણ શે’રની રે, મારે થાવું પદમણી નાર,
ઓઢી અંગ પટોળું રે, એની રેલાવું રંગધાર;
હીરે મઢેલા ચૂડલાની જોડ મોંઘી મઢાવજો રે,
પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો….. છેલાજી રે…..

ઓલી રંગ નીતરતી રે, મને પામરી ગમતી રે,
એને પહેરતાં પગમાં રે, પાયલ છમછમતી રે;
નથણી લવિંગિયાં ને ઝૂમખાંમાં મોંઘાં મોતી મઢાવજો રે,
પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો….. છેલાજી રે….

કોણ હલાવે લીંબડી

કોણ હલાવે લીંબડી ને કોણ ઝુલાવે પીપળી
ભાઇની બેની લાડકી ને ભઇલો ઝુલાવે ડાળખી…

લીંબડીની આજ ડાળ ઝુલાવે, લીંબોળી ઝોલા ખાય,
હીંચકો નાનો બેનનો એવો, આમ ઝુલણ્યો જાય,
લીંલુડી લીંબડી હેઠે, બેનીબા હિંચકે હીંચે……….કોણ…

એ પંખીડા, પંખીડા, ઓરા આવો એ પંખીડા,
બેની મારી હીંચકે હીંચે, ડાળીઓ તું ઝુલાવ,
પંખીડા ડાળીએ બેસો, પોપટજી પ્રેમથી હીંચો……કોણ…

આજ હીંચોડુ બેનડી, તારા હેત કહ્યા ના જાય,
મીઠડો વાયુ આજ બેની તારા હીંચકે બેસી જાય
કોયલ ને મોરલા બોલે, બેની નો હીંચકો ડોલે…..

કોણ હલાવે લીંબડી ને કોણ ઝુલાવે પીપળી
ભાઇની બેની લાડકી ને ભઇલો ઝુલાવે …
બેનડી જુલે …ભઇલો ઝુલાવે ડાળખી.

હે આજ વીરો લાવશે ભાત્, મીઠા ફળ ને ફૂલ,
ભાઈ-બેનીના હેતની આગળ, જગ આખું થશે ધૂળ.

વીરા ને.. રાખડી બાંધું…વીરાના મીઠડા લેશું,
વીરા ને.. રાખડી બાંધું…વીરાના મીઠડા લેશું...

કોણ હલાવે લીંબડી ને કોણ ઝુલાવે પીપળી
ભાઇની બેની લાડકી ને ભઇલો ઝુલાવે ડાળખી…

ઓ નીલ ગગનના પંખેરુ

ઓ નીલ ગગનના પંખેરુ તું કાં નવ પાછો
આવેમને તારી યાદ સતાવે…
સાથે રમતાં, સાથે ફરતાં, સાથે નાવલડીમાં તરતાં
એક દરિયાનું મોજું આવ્યું વાર ન લાગી તુજને સરતાં
આજ લગી તારી વાટ જોઉં છું તારો કોઇ સંદેશો લાવે
મને તારી યાદ સતાવે…
તારા વિના ઓ જીવનસાથી જીવન સુનું સુનું ભાસે
પાંખો પામી ઉડી ગયો તું, જઈ બેઠો ઉંચે આકાશે
કેમ કરી હું આવું તારી પાસે મને કોઈ નવ માર્ગ બતાવે
મને તારી યાદ સતાવે…
મોરલા સમ વાટલડી જોઉં ઓરે મેહુલા તારી
વિનવું વારંવાર હું તુજને સાંભળ રે વિનંતી મારી
તારી પાસ છે સાધન સૌએ તું કાં નવ મને બોલાવે મને તારી યાદ સતાવે…

પંખીડાને આ પીંજરુ જૂનું જૂનું લાગે

પંખીડાને આ પીંજરુ જૂનું જૂનું લાગે
બહુ એ સમજાવ્યું તો યે પંખી નવું પીંજરુ માંગે

ઉમટ્યો અજંપો એને, પંડના રે પ્રાણનો
અણધાર્યો કર્યો મનોરથ દૂરના પ્રયાણનો
અણદીઠેલ દેશ જાવા, લગન એને લાગે
બહુ એ સમજાવ્યું તો યે પંખી નવું પીંજરુ માંગે

સોને મઢેલ બાજઠિયોને, સોને મઢેલ ઝૂલો
હીરે જડેલ વિંઝણો મોતીનો મોંઘો અણમોલો
પાગલના થઇએ ભેરુ, કોઇના રંગ લાગે
બહુ એ સમજાવ્યું તો યે પંખી નવું પીંજરુ માંગે

મહેંદી તે વાવી માળવે ને

તન છે રૂપનું હાલરડું ને આંખે મદનો ભાર
ઘૂંઘટમાં જોબનની જ્વાળા ઝાંઝરનો ઝમકાર
લાંબો છેડો છાયલનો, ને ગજરો ભારોભાર
લટકમટકની ચાલ ચાલતી જુઓ ગુર્જરી નાર

મહેંદી તે વાવી માળવે ને
એનો રંગ ગયો ગુજરાત રે
મહેંદી રંગ લાગ્યો રે

નાનો દિયરીયો લાડકો ને,
કાંઇ લાવ્યો મહેંદીનો છોડ રે …
મહેંદી રંગ લાગ્યો રે…

વાટી ઘૂંટીને ભર્યો વાટકો ને
ભાભી રંગો તમારા હાથ રે …
મહેંદી રંગ લાગ્યો રે …

હે… લાંબો ડગલો, મૂછો વાંકડી, શિરે પાઘડી રાતી
બોલ બોલતો તોળી-તોળી છેલછબીલો ગુજરાતી
હે.. તન છોટુ પણ મન મોટું, છે ખમીરવંતી જાતી
ભલે લાગતો ભોળો, હું છેલછબીલો ગુજરાતી

હાથ રંગીને વીરા શું રે કરું?
એનો જોનારો પરદેશ રે …
મહેંદી રંગ લાગ્યો રે …

મહેંદી તે વાવી માળવે ને
એનો રંગ ગયો ગુજરાત રે
મહેંદી રંગ લાગ્યો રે

મારા ભોળા દિલ નો હાય રે શિકાર કરી ને

મારા ભોળા દિલ નો હાય રે શિકાર કરી ને
ચાલ્યા ગયા આખોંથી આખોં ચાર કરીને
બિમાર કરી ને.મારા ભોળા દિલનો…

મે વીનવ્યુ વારંવાર કે દિલ સાફ કરી દો
કાઈ ભુલ હો મારી તો મને માફ કરી દો
ના ના કહી, ના હા કહી મુખ મૌન ધરી ને
ચાલ્યા ગયા આખોંથી આખોં ચાર કરીને
બિમાર કરી ને.મારા ભોળા દિલનો…

એક બોલ પર એના મે મારી જીંદગી વારી
એ બેકદરને ક્યાથી કદર હોય અમારી
આ જોઈને ને રોઈને દિલ મારુ કહે છે
શુ પામ્યુ કહો જીદગી ભર આહ ભરીને
ચાલ્યા ગયા આખોંથી આખોં ચાર કરીને
બિમાર કરી ને.મારા ભોળા દિલનો…

છોને થઈ તકરાર હજુ પ્યાર બાકી છે
બંને દિલોમાં પ્રેમની ઝંકાર બાકી છે
સંસારના વહેવારનો વેપાર બાકી છે
બંને દિલોના મળવા હજુ તાર બાકી છે
અભિમાનમાં ફૂલાઈ ગયા જોયુ ન ફરીને
ચાલ્યા ગયા આખોંથી આખોં ચાર કરીને
બિમાર કરી ને.મારા ભોળા દિલનો…

નૈને નૈન મળે જ્યાં છાના

નૈને નૈન મળે જ્યાં છાના,થાયે બંને દિલ દિવાના. તમને પારકા માનું કે માનું પોતાના.. નૈને નૈન મળે જ્યાં છાના,વાતો હૈયાની કહેવાના.
તમને પારકા માનું કે માનું પોતાના..વાગ્યા નજરોનાં તીર, થયું મનડું અધીર,શાને નૈન છૂપાવો ધુંધટમાં. શરમાઈ ગઈ, ભરમાઈ ગઈ,મેંતો પ્રીત છૂપાવી અંતરપટમાં, મનમાં જાગ્યા ભાવ મઝાનાં,જાણે થઈએ એકબીજાનાં,
તમને પારકા માનું કે માનું પોતાના..મળે હાથમાં જો હાથ, મળે હૈયાનો જો સાથ,મને રાહ મળે મંઝીલની..
રહે સાથ કદમ હોય દર્દ કે ગમ,દુનિયાથી જુદી છે સફર દિલની. સાથે કોના થઈ રહેવાના,કહી દો દિલનાં કે દુનિયાનાં, તમને પારકા માનું કે માનું પોતાના..

ધમ ધમક ધમ ધમ ધમ…. સાંબેલું…

ધમ ધમક ધમ ધમ ધમ…. સાંબેલું…
અલક મકલનું અલબેલું…. સાંબેલું…
જનમ જનમથી વહુને માથે ભાંગેલું..
સાંબેલું..

જેવી ઘઉંમાં કાંકરી, નણંદ મારી આકરી
હાલે ના પેટનુ પાણી, એવી મારી દેરાણી..
સાંબેલું..

જેવી ફૂટે ધાણી, એવી મારી જેઠાણી
જેવો કુવો ઊંડો, જેઠ એવો ભૂંડોં…
સાંબેલું..

હોય છો ને બટકો, દિયર વટનો કટકો
લીલી લીલી વાડીઓ, ને સસરો એમાં ચાડિયો..
સાંબેલું..

એવો બાંધો સાસુ તણો, પાણીમાં જેમ ફૂલે ચણો
મીઠો મગનો શીરો, એવો નણંદનો વીરો..
સાંબેલું..

છાનું રે છપનું

છાનું રે છપનું કંઇ થાય નહીં ઝમકે ના ઝાંઝર તો ઝાંઝર કહેવાય નહીં
એક ઘાયલ ને પાયલ બે છૂપ્યા છૂપાય નહીં ઝાંઝરને સંતાડી રાખ્યું રખાય નહીં
આંખ્યો બચાવી ને આંખના રતનને પરદામાં રાખીને સાસુ નણંદને
ચંપાતા ચરણો એ મળ્યુ મળાય નહીં ઝાંઝરને સંતાડી રાખ્યું રખાય નહીં
નણદી ને નેપૂર બે એવા અનાડી વ્હાલા પણ વેરી થઇ ખાય મારી ચાડી
આવેલા સપનાનો લ્હાવો લેવાય નહીં ઝાંઝરને સંતાડી રાખ્યું રખાય નહીં

દીકરો મારો લાડકવાયો

દીકરો મારો લાડકવાયો દેવ નો દીધેલ છે,વાયરા જરા ધીરા વાયજો એ નીંદમાં પોઢેલ છે.દીકરો મારો લાડકવાયો…..રમશું દડે કાલ સવારે જઇ નદીને તીર,કાળવી ગાયના દૂધની પછી રાંધશું મીઠી ખીર,આપવા તને મીઠી મીઠી આંબલી રાખેલ છે.દીકરો મારો લાડકવાયો…..કેરીઓ કાચી તોડશું અને ચાખશું મીઠા બોર,છાંયડા ઓઢી ઝુલશું ઘડી થાશે જ્યાં બપોર,સીમ વચાળે વડલા ડાળે હીંચકો બાંધેલ છે.દીકરો મારો લાડકવાયો…..ફૂલની સુગંધ ફૂલનો પવન ફૂલના જેવું સ્મિત,લાગણી તારી લાગતી જાણે ગાય છે ફૂલો ગીત,આમતો તારી આજુબાજુ કાંટા ઊગેલ છે.દીકરો મારો લાકડવાયો…..હાલકડોલક થાય છે પાપણ મરક્યા કરે હોઠ,શમણે આવી વાત કરે છે રાજકુમારી કો’ક,રમતાં રમતાં હમણાં એણે આંખડી મીંચેલ છે.દીકરો મારો લાડકવાયો દેવ નો દીધેલ છે,વાયરા જરા ધીરા વાયજો એ નીંદમાં પોઢેલ છે.દીકરો મારો લાડકવાયો…

JINDGI JIVI JANO

"JINDGI JIVI JANO"
lambi aa safar ma. jindgi na ghana roop joya chhe.
tame ekla shane rado chho? sathi to amey khoya chhe.
aap kaho chho ane shu dukh 6? aato sada hase chhe.
are aap shu jano? aa smit ma ketlu dukh vase chhe?
manzil sudhi na pochya. tame ae vaat thi dukhi chh0
pan chalva malyo rasto tamne. atla to sukhi chh0 !
apne chhe fariyad. k koine tamara vishe sujyu nathi
are amne to "KEM CHHO" atluye koie puchhyu nathi.
je thayu nathi aeno afsos shane karo chhoo?
aa jindgi jivva mate 6. aam roj roj shane maro chhoo?
aa duniya ma sampurna sukhi to koi nathi.
ek ankh to batavo mane. je kyarey roi nathi.
bas etlu kevani che. jindgi ni darek kshann dil thi mano
nasib thi mali che jindgi to "JIVI JANO"................