મારા તે ચિત્તનો ચોર રે મારો સાંવરીયો

ફિલ્મ - અખંડ સૌભાગ્યવતી (1964)
સ્વર - લતા મંગેશકર
સંગીત - કલ્યાણજી-આણંદજી

વેરણ થઇ ગઇ રાતડી રહેતી આંખ ઉદાસ
સપનાં પણ (.... ) સખી મારા સાંવરિયાનો (....)

મારા તે ચિત્તનો ચોર રે મારો સાંવરીયો
કે જેવો રાધા ને નંદનો કિશોર
એવો મારો સાંવરીયો

જમુના તીર જઇ ભરવા હું નીર ગઇ
પ્રીતની વાદળી વરસી
હૈયાની હેલ મારી છલકાવે પ્રેમ
તોયે હું રહી ગઇ તરસી
તનડું ભીંજાય તોયે રોમ રોમ ન્હાય
મારા નટખટના નેણ છે નઠોર
એવો મારો સાંવરિયો

મીઠી રે મોરલીને કાને તેડાવી મને
એનાતે સૂરમાં સાધી
મોંઘેરા મનના વનરા તે વનમાં
ફૂલોના હાર થી બાંધી
(....................)
જોડે મારા પાલવની કોર
એવો મારો સાંવરિયો

જોયા ના તારલા ને જોઇ ના ચાંદની
જોઇના કાંઇ રાતરાણી
(...........)
એવી વાલમની વાણી
ભૂલીતે ભાન રહ્યું કાંઇયે ના સાન

જ્યારે ઉગી ગઇ આભમાં ભોર
એવો મારો સાંવરિયો

તને સાચવે પાર્વતી, અખંડ સૈભાગ્યવતી

ફિલ્મ: અખંડ સૌભાગ્યવતી
સંગીત: કલ્યાણજી-આણંદજી
સ્વર: દેવયાની પટેલ

તને સાચવે પાર્વતી, અખંડ સૈભાગ્યવતી
તને સાચવે સીતા સતી, અખંડ સૌભાગ્યવતી

માના ખોળા સમું આંગણું તેં મુક્યું
બાપના મન સમું બારણું તેં મુક્યું
તું તો પારકા ઘરની થતી, અખંડ સૌભાગ્યવતી

નજરના જામ છલકાવીને

શબ્દ :બરકત વિરાણી ‘બેફામ’
સ્વર :મુકેશ, મનહર ઉધાસ
સંગીત :કલ્યાણજી-આણંદજી
ફિલ્મ :અખંડ સૌભાગ્યવતી (૧૯૬૪)

નજરનાં જામ છલકાવીને ચાલ્યા ક્યાં તમે
જીગરને આમ તરસાવીને ચાલ્યા ક્યાં તમે

તમને બોલાવે પ્યાર, તમે ઊભા રહો
દિલના ખુલ્લા છે દ્વાર, તમે ઊભા રહો
જરા ઊભા રહો, જરા ઊભા રહો
જીવનને આંગણે આવીને ચાલ્યા ક્યાં તમે
નજરનાં જામ છલકાવીને ચાલ્યા ક્યાં તમે

મારી થઈ ગઈ છે ભૂલ, મને માફ કરો
મેં તો આપ્યા છે ફૂલ, મને માફ કરો
મને માફ કરો, મને માફ કરો
પ્રણયના ફૂલ કરમાવી ને ચાલ્યા ક્યાં તમે
નજરનાં જામ છલકાવીને ચાલ્યા ક્યાં તમે

થઈને પૂનમની રાત તમે આવ્યાં હતા
થઈને જીવન પ્રભાત તમે આવ્યાં હતા
તમે આવ્યાં હતા, તમે આવ્યાં હતા
વિરહની આગ સળગાવીને ચાલ્યા ક્યાં તમે
નજરનાં જામ છલકાવીને ચાલ્યા ક્યાં તમે

મુકેશ (ફિલ્મ :અખંડ સૌભાગ્યવતી)

તબીબો પાસેથી હું નિકળ્યો દિલની દવા લઈ ને

બરકત વિરાણી-'બેફામ'

તબીબો પાસેથી હું નિકળ્યો દિલની દવા લઈ ને,
જગત સામે જ ઊભું હતું દર્દો નવા લઈ ને,

તરસ ને કારણે નો’તી રહી તાકાત ચરણોમાં
નહી તો હું તો નીકળી જાત રણથી ઝાંઝવા લઇને

હું રજકણથી ય હલકો છું તો પર્વતથી ય ભારે છું
મને ના તોળશો લોકો તમારા ત્રાજવા લઇને

ગમી જાય છે ચેહરો કોઈ, તો એમ લાગે છે,
પધાર્યા છો તમે ખુદ રૂપ જાણે જુજવા લઈ ને,

સફરના તાપ માં માથા ઉપર એનો છાંયો છે,
હું નિકળ્યો છું નજરમાં મારા ઘરના ને જવા લઈ ને,

બધાના બંધ ઘરના દ્વાર ખખડાવી ફર્યો પાછો,
અને એ પણ ટકોરાથી તુટેલા ટેરવા લઈ ને,

ફક્ત એથી જ મારા શ્વાસ અટકાવી દીધા “બેફામ,
નથી જન્નતમાં જાવું મારે દુનિયાની હવા લઈ ને…..

રાખનાં રમકડાં

સ્વર: ગીતા દત્ત
ફિલ્મ:મંગળફેરા
સંગીત:અવિનાશ વ્યાસ

રાખનાં રમકડાં મારા રામે રમતાં રાખ્યાં રે
મૃત્યુલોકની માટીમાંથી માનવ કહીને ભાખ્યાં રે
રાખનાં રમકડાં, રમકડાં …

બોલે ડોલે રોજ રમકડાં, નિત નિત રમત્યું માંડે
આ મારું આ તારું કહીને એકબીજાને ભાંડે રે,
રાખનાં રમકડાં, રમકડાં …

એઇ કાચી માટીને કાયામાંથી માયા કેરા રંગ લગાયા
એજી ઢીંગલા ઢીંગલીએ ઘર માંડ્યાં ત્યાં તો વિંઝણલા વિંઝાયા રે
રાખનાં રમકડાં, રમકડાં …

તંત અનંતનો તંત ન તૂટ્યો ને રમત અધૂરી રહી,
તનડા ને મનડાની વાતો આવી એવી ગઇ,
રાખનાં રમકડાં, રમકડાં …

ઊંચી તલાવડીની કોર

સ્વર : આશા ભોંસલે
સંગીત : અવિનાશ વ્યાસ

ઊંચી તલાવડીની કોર પાણી ગ્યા’તાં
પાણી ભરતાં રે જોયો સાહ્યબો

બોલે અષાઢીનો મોર પાણી ગ્યા’તાં
પાણી ભરતાં રે જોયો સાહ્યબો.

ગંગા જમની બેડલું ને કીનખાબી ઇંઢોણી
નજરું ઢાળી હાલું તો’ય લાગે નજરું કોની

વગડે ગાજે મુરલીના શોર, પાણી ગ્યા’તાં
પાણી ભરતાં રે જોયો સાહ્યબો.

ઊંચી તલાવડીની કોર પાણી ગ્યા’તાં
પાણી ભરતાં રે જોયો સાહ્યબો

ભીગી ભીગી જાય મારા સાડલાની કોર
આંખ મદેલી ઘેરાણી જાણે બન્યું ગગન ઘનઘોર

ના રહે આંખ્યુંનો તોર પાણી ગ્યા’તાં
પાણી ભરતાં રે જોયો સાહ્યબો

તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી

હવે થોડા થોડા, તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી,
ઓ ભાભી તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી.

નવી ફેશનની ધૂન બધે લાગી,
ઓ ભાભી તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી.

વરણાગી વીરા ની વરણાગી વહુ બનો,
થોડું બંગાળી ને અંગ્રેજી બહુ ભણો,
મારા ભાઇ કેરો ભ્રમ જાય ભાંગી,
ઓ ભાભી તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી.

કરો થોડો થોડો લટકો ને આંખડીનો મટકો,
જુઓ લટકાણી લલનાઓ જાગી,
ઓ ભાભી તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી.

કુમકુમ નો ચાંદલો આવડો તે હોય મોટો,
ઊંચો ઊંચો સાડલો પહેર્યો છે સાવ ખોટો,
હવે જુના બધા વેશ દ્યો ત્યાગી,
ઓ ભાભી તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી.

બંગાળી સાડીના લેહરણીયા લ્રહેરાવો,
ઊંચી ઊંચી એડી ની બૂટજોડી મંગાવો,
હવે નવયુગની વાંસલડી વાગી,
ઓ ભાભી તમે થોડા થોડા થાવ વરણાગી.

ગીતા દત્ત: ફિલ્મ- ગુણસુંદરી (1948)

ઓઢણી ઓઢું ઓઢું ને ઊડી જાય

ચિત્રપટ: મેરૂ માલણ(૧૯૮૫)
ગીત: કાન્તિ-અશોક
સંગીત: મહેશ-નરેશ
ઓઢણી ઓઢું ઓઢું ને ઊડી જાય,ના ના રે રહેવાય, ના ના રે સહેવાય,
ના કોઈ ને કહેવાય..હાય હાય...

ઓઢણી ઊડે તો ભલે ઊડી જાય,
તારું મુખડું મલકાય,
તારું જોબન છલકાય,
મારાં હૈયામાં કઇં કઇં થાય..
ઓઢણી ઓઢું ઓઢું ને ઊડી જાય..

ઓ રે ઓ રે મેઘ વરસે ને ભીંજે ચીર..
હાય હાય હાય વાગે તીર, વાગે તીર.
ઓ રે ઓ રે તારું ચંદંન સરીખું શરીર,
હાય હાય નીતરે નીર, નીતરે નીર.
રૂપ દૂર થી જોવાય,
ના ના રે અડકાય,
ઇ તો અડતા કરમાય..
ઓઢણી ઓઢું ઓઢું ને ઊડી જાય..

ઓ.. મારે નેણ લજ્જા લહેરે છે..
તારા રૂપ ની ભીનાશ તને ઘેરે છે.
હું તો સંકોરુ કાય,
અંગ અંગથી ભીંસાય,
મને મરવાનું થાય..
ઓઢણી ઓઢું ઓઢું ને ઊડી જાય..

હાય રે.. ઓલી વીજળી કરે ચમકાર,
હાય હાય હાય વારંવાર..
ઓ રે.. ઈ તો હૈયાનાં સાંધે તાર,
હોયે હોયે હોયે નમણી નાર..
મારું મનડું મુંઝાય,
એવે લાગી રે લ્હાય
ના ના રે બુજાય..
ઓઢણી ઓઢું ઓઢું ને ઊડી જાય..

કાજળ ભર્યા નયનનાં

શબ્દ અમૃત ‘ઘાયલ’
સ્વર મનહર ઉધાસ

જીવનમાં જો દુઃખો હોય તો જીવન મદિરાધામ થઈ જાયે
આ દિલ સુરાહી ને નયન જામ થઈ જાયે
તુજ નયનમાં નિહાળું છું સઘળી રાસલીલાઓ
જો કીકી રાધા થઈ જાયે તો કાજળ શ્યામ થઈ જાયે.

કાજળભર્યા નયનનાં કામણ મને ગમે છે,
કારણ નહીં જ આપું કારણ મને ગમે છે.

લજ્જાથકી નમેલી પાંપણ મને ગમે છે,
ભાવે છે ભાર મનને, ભારણ મને ગમે છે.

જીવન અને મરણની હર ક્ષણ મને ગમે છે,
એ ઝેર હોય અથવા મારણ મને ગમે છે.

ખોટી તો ખોટી હૈયાધારણ મને ગમે છે,
જળ હોય ઝાંઝવાનાં તો પણ મને ગમે છે.

હસવું સદાય હસવું, દુ:ખમાં અચૂક હસવું,
દીવાનગીતણું આ ડહાપણ મને ગમે છે.

આવી ગયાં છો આંસુ, લૂછો નહીં ભલા થઇ,
આ બારેમાસ લીલાં તોરણ મને ગમે છે.

લાવે છે યાદ ફૂલો છાબો ભરી ભરીને,
છે ખૂબ મહોબતીલી માલણ, મને ગમે છે

દિલ શું હવે હું પાછી દુનિયા ય પણ નહીં દઉં,
એ પણ મને ગમે છે, આ પણ મને ગમે છે.

હું એટલે તો એને વેંઢારતો રહું છું,
સોગંદ જિંદગીના! વળગણ મને ગમે છે.

ભેટ્યો છું મોતને પણ કૈં વાર જિંદગીમાં!
આ ખોળિયાની જેમ જ ખાંપણ મને ગમે છે!

‘ઘાયલ’, મને મુબારક આ ઊર્મિકાવ્ય મારાં,
મેં રોઇને ભર્યા છે, એ રણ મને ગમે છે.

ઉંબરે ઊભી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના

કવિ - મણિલાલ દેસાઇ

ઉંબરે ઊભી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના;
ઘરમાં સૂતી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના.

ગામને પાદર ઘૂઘરા વાગે,
ઊંઘમાંથી મારાં સપનાં જાગે,
સપનાં રે લોલ વ્હાલમનાં.
ઉંબરે ઊભી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના.

કાલ તો હવે વડલાડાળે ઝૂલશું લોલ,
કાલ તો હવે મોરલા સાથે કૂદશું લોલ,
ઝૂલતાં ઝોકો લાગશે મને,
કૂદતાં કાંટો વાગશે મને,
વાગશે રે બોલ વ્હાલમના.
ઉંબરે ઊભી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના.

આજની જુદાઇ ગોફણ ઘાલી વીંઝશું લોલ,
વાડને વેલે વાલોળપાપડી વીણશું લોલ.
વીંઝતાં પવન અડશે મને,
વીણતાં ગવન નડશે મને,
નડશે રે બોલ વ્હાલમના.
ઉંબરે ઊભી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના;
ઘરમાં સૂતી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના.

કસુંબીનો રંગ

શબ્દ : ઝવેરચંદ મેઘાણી

રાજ, મને લાગ્યો કસુંબીનો રંગ !

જનનીના હૈયામાં પોઢંતા પોઢંતા પીધો કસુંબીનો રંગ;
ધોળાં ધાવણ કેરી ધારાએ ધારાએ પામ્યો કસુંબીનો રંગ. - રાજ..

બહેનીને કંઠે નીતરતાં હાલરડાંમાં ઘોળ્યો કસુંબીનો રંગ;
ભીષણ રાત્રિ કેરા પહાડોની ત્રાડોએ ચોળ્યો કસુંબીનો રંગ. - રાજ..

દુનિયાના વીરોનાં લીલાં બલિદાનોમાં ભભક્યો કસુંબીનો રંગ;
સાગરને પાળે સ્વાધીનતાની કબરોમાં મહેક્યો કસુંબીનો રંગ. - રાજ..

ભક્તોના તંબૂરથી ટપકેલો મસ્તીભર ચાખ્યો કસુંબીનો રંગ;
વહાલી દિલદારાના પગની મેંદી પરથી ચૂમ્યો કસુંબીનો રંગ - રાજ..

નવલી દુનિયા કેરાં સ્વપ્નોમાં કવિઓએ ગાયો કસુંબીનો રંગ;
મુક્તિને ક્યારે નિજ રક્તો રેડણહારે પાયો કસુંબીનો રંગ. - રાજ…

પિડિતની આંસુડાધારે - હાહાકારે રેલ્યો કસુંબીનો રંગ;
શહીદોના ધગધગતા નિઃશ્વાસે નિઃશ્વાસે સળગ્યો કસુંબીનો રંગ. - રાજ

ધરતીનાં ભૂખ્યાં કંગાલોને ગાલે છલકાયો કસુંબીનો રંગ;
બિસ્મિલ બેટાઓની માતાને ભાલે મલકાયો કસુંબીનો રંગ. - રાજ…

ઘોળી ઘોળી પ્યાલા ભરિયા : રંગીલા હો ! પીજો કસુંબીનો રંગ;
દોરંગાં દેખીને ડરિયાં : ટેકીલા તમે! હોંશિલા તમે ! રંગીલા તમે લેજો કસુંબીનો રંગ!

રાજ, મને લાગ્યો કસુંબીનો રંગ -
લાગ્યો કસુંબીનો રંગ !

અરમાન લઇને દુનિયાની

શબ્દ : યુસુફ બુક્વાલા
સ્વર : મનહર ઉધાસ
આલ્બમ : અવસર

મેં નદી પાસે માંગી હતી નિર્મળતા; મળી
ફૂલ પાસેથી ચાહી હતી કોમળતા; મળી
માત્ર હમદર્દીનો યાચક થયો માનવ પાસેથી;
શું એ કહેવાની જરૂરત છે કે નિષ્ફળતા મળી?

અરમાન લઇને દુનિયાની ચૌખટમાં જવાને નીકળ્યો તો’
કંઇ હું ય બનું કંઇ હું ય કરું કંઇ એવું થવાને નીકળ્યો તો'

એક ફૂલ હતો એક ફૂલ સમો ખૂશ્બુનો ફૂવારો ઊડતો તો’
ખોટું તો ઘડીમાં લાગી જતું, છોભીલો ઘડીમાં પડતો તો’
કોઇ વાતમાં અમથો હસતો તો’ કોઇ વાતમાં અમથો રડતો તો’

દુનિયાની સરણે એવી રીતે જીવનનો મારગ ઘડતો તો’
ભાંગેલા જીગરને પૂછું છું, જીવવાને શાને નીકળ્યો તો’

અપમાન સહન કરવાની આદતસી પડીગઇતી’ મુજને
નિષ્ફળતા નિરાશા રોજની બાબતસી બની ગઇતી’ મુજને
મયખાને જઇને શું કરવું તૃષ્ણા જ મરી ગઇતી’ મુજને
લાગ્યું’તું મરણ તો મળશે પણ એ આશ ઠગી ગઇતી’ મુજને
કઇ રાહ હતી કઇ રાહ મળી, કઇ રાહ જવાને નીકળ્યો તો’

દિલવાળા સાથે દુનિયાને કોઇ યોગ નથી સંયોગ નથી
આંસુને વહાવી શું કરવું રડવાનો કોઇ ઉપયોગ નથી
મજબૂર થઇને હસવું એ કંઇ શોખ નથી, ઉપભોગ નથી
જીવવુંતો પડે છે કારણકે મૃત્યુનો કોઇ સંજોગ નથી
આવ્યો છું ફરી એ મહેફિલમાં, જે છોડી જવાને નીકળ્યો તો’

ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

ભજન : મીરાબાઇ

નથી રે પીધાં અણજાણી રે, મેવાડા રાજા
ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

કોયલ ને કાગ રાણા એક જ વરણા રે,
કડવી લાગે છે કાગવાણી, મેવાડા રાજા
ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

ઝેર નાં કટોરા જ્યારે રાણાજી મોકલે,
તેનાં બનાવ્યા દૂધ-પાણી, મેવાડા રાજા
ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

રીસ કરીને રાણો ખડગ ઉપાડે રે,
ક્રોધ રૂપે દરસાણી, મેવાડા રાજા
ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

સાધુ નો સંગ મીરાં છોડી દિયો રે,
તો તુને કરુ પટરાણી, મેવાડા રાજા
ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

બાઇ મીરાં કહે પ્રભુ ગીરીધરનાગર,
મન રે મળ્યાં કાનુદાણી, મેવાડા રાજા
ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

નથી રે પીધાં અણજાણી રે, મેવાડા રાજા
ઝેર તો પીધાં જાણી જાણી

કો'ક આવી દઇ ગયું

શબ્દ: વિનય ઘાસવાલા
સ્વર: મનહર ઉધાસ
આલ્બમ: આલાપ

કો’ક આવી દઈ ગયું તારી ખબર વરસો પછી
થઈ ગયું રોશન ફરી, દિલનું નગર વરસો પછી

દિલમાં પોઢેલી તમન્નાઓ ફરી જાગી ઉઠી
સ્મિત જોયું આજ મેં હોઠો ઉપર વરસો પછી

લોક કહે છે કે દુઆઓમાં અસર તો હોય છે
પણ મેં જોઈ એ દુઆઓની અસર વરસો પછી

મારી ગઝલો આજ તારી, આંખ છલકાવી ગઈ
ચાલ આખર થઈ તને, મારી કદર વરસો પછી

તમને સમય નથી

શબ્દ: બાપુભાઈ ગઢવી
સ્વર: મનહર ઉધાસ
આલ્બમ: અવસર

દિલનાં દર્દને અશ્રુથી તોલી શક્યા નહીં
હૈયું પરસ્પર આપણે ખોલી શક્યા નહીં
જાલિમ જમાનો બેઉની વચ્ચે હતો એથી
સામે મળ્યા ને કાંઈ પણ બોલી શક્યા નહીં

તમને સમય નથી અને મારો સમય નથી
કોણે કહ્યું કે આપણી વચ્ચે પ્રણય નથી ?

રોકી રહી છે તમને તમારી શરમ અને
મારા સિવાય મારે બીજો કોઈ ભય નથી

વિસરી જવું એ વાત મારા હાથ બહાર છે
ને યાદ રાખવું એ તમારો વિષય નથી

હું ઈંતજારમાં અને તમે હો વિચારમાં
એ તો છે શરૂઆત કંઈ આખર પ્રલય નથી.

શાંત ઝરૂખે

શબ્દ - 'સૈફ' પાલનપુરી
સ્વર - મનહર ઉધાસ
આલ્બમ - અભિનંદન

શાંત ઝરૂખે વાટ નિરખતી રૂપની રાણી જોઇ હતી
મેં એક શહજાદી જોઇ હતી……

એના હાથની મહેંદી હસતી’તી, એની આંખનું કાજળ હસતું’તુ,
એક નાનું સરખું ઉપવન જાણે મોસમ જોઇ મલકતું’તુ.
એના સ્મિતમાં સો સો ગીત હતાં, એની ચુપકીદી સંગીત હતી,
એને પડછાયાની હતી લગન, એને પગરવ સાથે પ્રીત હતી.

એણે આંખના આસોપાલવથી, એક સ્વપ્નમહલ શણગાર્યો’તો,
જરા નજરને નીચી રાખીને, એણે સમયને રોકી રાખ્યો’તો.
એ મોજાં જેમ ઉછળતી’તી, ને પવનની જેમ લહરાતી’તી,
કોઇ હસીન સામે આવે તો, બહુ પ્યારભર્યું શરમાતી’તી.

તેને યૌવનની આશિષ હતી, એને સર્વ કળાઓ સિધ્ધ હતી,
એના પ્રેમમાં ભાગીદાર થવા, ખુદ કુદરત પણ આતૂર હતી.

વર્ષો બાદ ફરીથી આજે એ જ ઝરૂખો જોયો છે.
ત્યાં ગીત નથી, સંગીત નથી; ત્યાં પગરવ સાથે પ્રીત નથી.
ત્યાં સ્વપ્નાઓના મહેલ નથી, ને ઉર્મિઓના ખેલ નથી.
બહુ સૂનું સૂનું લાગે છે, બહુ વસમું વસમું લાગે છે.

એ ન્હોતી મારી પ્રેમિકા, કે ન્હોતી મારી દુલ્હન,
મેં તો એને માત્ર ઝરૂખે વાટ નીરખતી જોઇ હતી.
કોણ હતી એ નામ હતું શું? એ પણ હું ક્યાં જાણું છું?
એમ છતાંયે દિલને આજે વસમું વસમું લાગે છે,
બહુ સૂનું સૂનું લાગે છે…….

પાગલ છે જમાનો ફૂલોનો

શબ્દ : 'શૂન્ય' પાલનપુરી
સ્વર : મનહર ઉધાસ

પાગલ છે જમાનો ફૂલોનો, દુનિયા છે દીવાની ફૂલોની
ઉપવનને કહી દો ખેર નથી! વિફરી છે જવાની ફૂલોની.

અધિકાર હશે કંઇ કાંટાનો એની તો રહીના લેશ ખબર
ચીરાઇ ગયો પાલવ જ્યારે છેડી મેં જવાની ફૂલોની.

ઉપવનને લૂંટાવી દેવાનો આરોપ છે કોના જોબનપર
કાંટાની અદાલત બેઠી છે લેવાને જુબાની ફૂલોની.

તું શૂન્ય કવિને શું જાણે એ રૂપનો કેવો પાગલ છે
રાખે છે હૃદય પર કોરીને રંગીન નિશાની ફૂલોની.

સૌંદર્યની ચાહતના પરદે, સૌંદર્યોની લૂંટો ચાલે છે:
ફૂલો તો બિચારા શું ફૂલે! દુશ્મન છે જવાની ફૂલોની.

હું નથી પૂછતો ઓ સમય

શબ્દ: 'શૂન્ય' પાલનપુરી
સ્વર: મનહર ઉધાસ
આલ્બમ: અવસર

હું નથી પૂછતો, ઓ સમય! કે હજી તું ગુજારીશ દિલ પર સિતમ કેટલા?
એટલું પ્રેમથી માત્ર કહી દે મને, જોઇએ તારે આખર જખમ કેટલા?

ઓ ખુદા! આ ફરેબોની દુનિયા મહીં, પ્રેમ તારો ખરેખર કસોટી જ છે
સાફ કહી દે કે રાજી તને રાખવા, પૂજવા પડશે મારે સનમ કેટલા?


દર્દની લાગણીના ઘણા રૂપ છે, માત્ર આંસુ જ હોવા જરૂરી નથી,
સ્મિત થઇને ફરકતા હશે હોઠ પર, વ્યક્ત થઇ ના શકે એવા ગમ કેટલા?


પ્રેમ ઇર્ષાથી પર ક્યાંક હોતો નથી, શબ્દથી વાત કેરું વતેસર થશે,
હોઠ સીવીને ચૂપ-ચાપ જોયા કરો, મૌન પેદા કરે છે ભરમ કેટલા?


સ્વાર્થની આ તો છે ભક્તિ-લીલા બધી, આત્મ-પૂજા વિના 'શૂન્ય' આરો નથી,
એક ઇશ્વરને માટે મમત કેટલો, એક શ્રધ્ધાને માટે ધરમ કેટલા?

જીવનભર ના તોફાન

શબ્દ : અબ્બાસ અબ્દુલઅલી વાસી - 'મરીઝ'
સ્વર : જગજીત સિંહ, મનહર ઉધાસ
આલ્બમ : જીવન મરણ છે એક, આનંદ

જીવનભરના તોફાન ખાળી રહ્યો છું, ફકત એના મોઘમ ઈશારે ઈશારે.
ગમે ત્યાં હું ડૂબું, ગમે ત્યાં હું નીકળું, છે મારી પ્રતિક્ષા કિનારે કિનારે.

અહીં દુખની દુનિયામાં એક રંગ જોયો, ભલે સુખનું જગ હો પ્રકારે પ્રકારે.
સુજનની કબર કે ગુનેગારની હો, છે સરખી ઉદાસી મઝારે મઝારે.

હૃદય મારું વ્યાપક, નજર મારી સુંદર, કલા મારી મોહક વિચારે વિચારે.
નથી આભને પણ કશી જાણ એની, કે મેં ચાંદ જોયા સિતારે સિતારે.

અમારા બધાં સુખ અને દુખની વચ્ચે, સમયના વિના કંઈ તફાવત ન જોયો.
બધીયે મજા હતી રાતે રાતે, ને સંતાપ એનો સવારે સવારે.

નથી ઝંખના મારી ગમતી જો તમને, તો એનું નિવારણ તમારું મિલન છે.
તમે આમ અવગણના કરતા જશો તો, થતી રહેશે ઈચ્છા વધારે વધારે.

અમસ્તો અમસ્તો હતો પ્રશ્ન મારો, હકીકતમાં કોની છે સાચી બુલંદી.
જવાબ એનો દેવા ઊઠી આંગળીઓ, તમારી દિશામાં મિનારે મિનારે.

જગતમાં છે લ્હાવા કદમ પર કદમ પર, ફક્ત એક શરત છે ગતિમાન રહેવું.
નવા છે મુસાફર વિસામે વિસામે, નવી સગવડો છે ઉતારે ઉતારે.

મરણ કે જીવન હો એ બન્ને સ્થિતિમાં, ‘મરીઝ’ એક લાચારી કાયમ રહી છે.
જનાજો જશે તો જશે કાંધે કાંધે, જીવન પણ ગયું છે સહારે સહારે.

જગજીતસિંહ (જીવન મરણ છે એક)

દિવસો જુદાઇના જાય છે

સ્વ. ગનીભાઇ દહીંવાલાની યાદગાર રચના રફીના કંઠે આપના માટે ખાસ.

દિવસો જુદાઈના જાય છે, એ જશે જરૂર મિલન સુધી:
મારો હાથ ઝાલીને લઈ જશે, મુજ શત્રુઓ જ સ્વજન સુધી.

ન ધરા સુધી,ન ગગન સુધી,નહી ઉન્નતિ,ન પતન સુધી,
ફકત આપણે તો જવુ હતું, હર એકમેકના મન સુધી.

તમે રાંકનાં છો રતન સમાં, ન મળો હે અશ્રુઓ ધૂળમાં,
જો અરજ કબૂલ હો આટલી તો હદયથી જાઓ નયન સુધી.

તમે રાજરાણીનાં ચીર સમ, અમે રંક નારની ચૂંદડી !

તમે તન પે રહો ઘડી બે ઘડી, અમે સાથ દઈએ કફન સુધી.
જો હદયની આગ વધી ‘ગની’, તો ખુદ ઈશ્વરે જ કૃપા કરી;
કોઈ શ્વાસ બંધ કરી ગયું, કે પવન ન જાય અગન સુધી.

મોહમ્મદ રફી

તારી આંખનો અફીણી

તારી આંખનો અફીણી, તારા બોલનો બંધાણી
તારા રૂપની પૂનમનો પાગલ એકલો

આજ પીઉં દરશનનું અમૃત, કાલ કસુંબલ કાવો,
તાલ પુરાવે દિલની ધડકન, પ્રીત બજાવે પાવો,
તારી મસ્તીનો મતવાલો આશક એકલો… હે તારા રૂપની….
તારી આંખનો અફીણી….

પાંખોની પરખે પરબડી આંખો જુએ પીયાવો
અદલ બદલ તનમનની મૌસમ ચાતકનો ચકરવો
તારા રંગ નગરનો રસિયો નાગર એકલો…હે તારા રૂપની…
તારી આંખનો અફીણી….

ધીમી ધીમી પગલી તારી ધીમી કંઇક અદાઓ
કમર કરે છે લચક અનોખી રૂપ તણાં લટકાઓ
તારી અલબેલી એ ચાલનો ચાહક એકલો…હે તારા રૂપની…
તારી આંખનો અફીણી….

તું કામણગારી રાધા ને હું કાનો બંસીવાળો
તું ચંપા વરણી ક્રિષ્ન કળી હું કામણગારો કાનો
તારા ગાલની લાલી નો ગ્રાહક એકલો…હે તારા રૂપની…
તારી આંખનો અફીણી….

રૂપ જાય આગળથી પાછળ, જાય જુવાની વીતી,
પ્રીતવાવડી સદા છલકતી, જાય જિંદગી પીતી,
તારા હસમુખડાં ઝીલું છું ઘાયલ એકલો…હે તારા રૂપની…
તારી આંખનો અફીણી….

ઠરી ગયા કામણનાં દીપક, નવાં નૂરનો નાતો,
ઝલક ગઈ મન પામરતાની, નવી આરતી ગાતો.
તારી પાનીને પગરસ્તે ચાલું એકલો… હે તારા રૂપની…
તારી આંખનો અફીણી….

વરસોથી સંઘરી રાખેલી દિલની વાત

વરસોથી સંઘરી રાખેલી દિલની વાત જણાવું છું
મમતા રાખીને સાંભળજો હું તમને બહુ ચાહું છું

વાત કરો છો સખીઓ સાથે જ્યારે ધીમી ધીમી
મનની કળીઓ પણ ખીલે છે ત્યારે ધીમી ધીમી

મારી વાત હશે એમ માની હરખાઉ છું મનમાં
વડીલ જેવું કોઈ મળે તો બહુ શરમાઉ છું મનમાં

પગલાં જેવું લાગે છે ત્યાં ફૂલો રોજ ધરું છું
સાચું કહી દઉં મનમાં તો ફેરા રોજ ફરું છું

ચાલ તમારા જેવી જ્યારે કોઈ લલના ચાલે છે
એવી હાલત થાય છે બસ મિત્રો જ મને સંભાળે છે

પત્ર લખીને આજે તમને દિલની વાત કહી છે મેં
કહેવાનું બસ એજ કે તમથી છાની પ્રીતિ કરી છે મેં

પણ આ છેલ્લી વાત કહ્યા વિના મારાથી રહેવાતું નથી
કોને નામે પત્ર લખ્યો છે એજ મને સમજાતું નથી

એક જ ઈચ્છા છે કે મારો પત્ર બધાને કામ આવે
પોતાની પ્રેમીકાને સૌ આ રીતે સમજાવે

દુનિયાનાં સૌ પ્રેમીઓને ભેટ અનોખી આપું છું
મારા શબ્દો વાપરવાની છૂટ બધાને આપું છું

શબ્દો મારા પ્રેમ તમારો બંને સંયોગ થશે
તો જીવનમાં કવિતાનો સાચો સદઉપયોગ થશે

મળી ન હોય કોઈને એવી જાગીરદારી મળશે
દુનિયાની સૌ પ્રીતમાં મુજને ભાગીદારી મળશે

તમે મારાં દેવનાં દીધેલ છો

તમે મારાં દેવનાં દીધેલ છો, તમે મારાં માગી લીધેલ છો,
આવ્યાં ત્યારે અમર થઇને રો’ !

મા’દેવ જાઉં ઉતાવળી ને જઇ ચડાવું ફૂલ ;
મા’દેવજી પરસન થિયા ત્યારે આવ્યાં તમે અણમૂલ !

તમે મારું નગદ નાણું છો, તમે મારું ફૂલ વસાણું છો,
આવ્યાં ત્યારે અમર થઇને રો’ !

મા’દેવ જાઉં ઉતાવળી ને જઇ ચડાવું ફૂલ,
પારવતી પરસન થિયાં ત્યારે આપ્યો હૈયાનો હાર.

હડમાન જાઉં ઉતાવળી ને જઇ ચડાવું તેલ,
હડમાનજી પરસન થિયા ત્યારે ઘોડિયાં બાંધ્યાં ઘેર.

ચીચણ પાસે પાલડી ને ત્યાં તમારી ફૈ ;
પાનસોપારી ખાઇ ગઇ, કંકોતરીમાંથી રૈ.

ભાવનગર ને વરતેજ વચ્ચે રે’ બાળુડાની ફૈ ;
બાળુડો જ્યારે જનમિયો ત્યારે ઝબલા ટોપીમાંથી ગૈ
બાળુડો જ્યારે પરણશે ત્યારે નોતરામાંથી રૈ.
તમે મારાં દેવનાં દીધેલ છો, તમે મારાં માગી લીધેલ છો,

છેલાજી રે…..

છેલાજી રે…..
મારે હાટુ પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો ;
એમાં રૂડાં રે મોરલિયા ચિતરાવજો
પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો….. છેલાજી રે…..

રંગ રતુંબલ કોર કસુંબલ,
પાલવ પ્રાણ બિછાવજો રે
પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો….. છેલાજી રે…..

ઓલ્યા પાટણ શે’રની રે, મારે થાવું પદમણી નાર,
ઓઢી અંગ પટોળું રે, એની રેલાવું રંગધાર;
હીરે મઢેલા ચૂડલાની જોડ મોંઘી મઢાવજો રે,
પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો….. છેલાજી રે…..

ઓલી રંગ નીતરતી રે, મને પામરી ગમતી રે,
એને પહેરતાં પગમાં રે, પાયલ છમછમતી રે;
નથણી લવિંગિયાં ને ઝૂમખાંમાં મોંઘાં મોતી મઢાવજો રે,
પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો….. છેલાજી રે….

કોણ હલાવે લીંબડી

કોણ હલાવે લીંબડી ને કોણ ઝુલાવે પીપળી
ભાઇની બેની લાડકી ને ભઇલો ઝુલાવે ડાળખી…

લીંબડીની આજ ડાળ ઝુલાવે, લીંબોળી ઝોલા ખાય,
હીંચકો નાનો બેનનો એવો, આમ ઝુલણ્યો જાય,
લીંલુડી લીંબડી હેઠે, બેનીબા હિંચકે હીંચે……….કોણ…

એ પંખીડા, પંખીડા, ઓરા આવો એ પંખીડા,
બેની મારી હીંચકે હીંચે, ડાળીઓ તું ઝુલાવ,
પંખીડા ડાળીએ બેસો, પોપટજી પ્રેમથી હીંચો……કોણ…

આજ હીંચોડુ બેનડી, તારા હેત કહ્યા ના જાય,
મીઠડો વાયુ આજ બેની તારા હીંચકે બેસી જાય
કોયલ ને મોરલા બોલે, બેની નો હીંચકો ડોલે…..

કોણ હલાવે લીંબડી ને કોણ ઝુલાવે પીપળી
ભાઇની બેની લાડકી ને ભઇલો ઝુલાવે …
બેનડી જુલે …ભઇલો ઝુલાવે ડાળખી.

હે આજ વીરો લાવશે ભાત્, મીઠા ફળ ને ફૂલ,
ભાઈ-બેનીના હેતની આગળ, જગ આખું થશે ધૂળ.

વીરા ને.. રાખડી બાંધું…વીરાના મીઠડા લેશું,
વીરા ને.. રાખડી બાંધું…વીરાના મીઠડા લેશું...

કોણ હલાવે લીંબડી ને કોણ ઝુલાવે પીપળી
ભાઇની બેની લાડકી ને ભઇલો ઝુલાવે ડાળખી…

ઓ નીલ ગગનના પંખેરુ

ઓ નીલ ગગનના પંખેરુ તું કાં નવ પાછો
આવેમને તારી યાદ સતાવે…
સાથે રમતાં, સાથે ફરતાં, સાથે નાવલડીમાં તરતાં
એક દરિયાનું મોજું આવ્યું વાર ન લાગી તુજને સરતાં
આજ લગી તારી વાટ જોઉં છું તારો કોઇ સંદેશો લાવે
મને તારી યાદ સતાવે…
તારા વિના ઓ જીવનસાથી જીવન સુનું સુનું ભાસે
પાંખો પામી ઉડી ગયો તું, જઈ બેઠો ઉંચે આકાશે
કેમ કરી હું આવું તારી પાસે મને કોઈ નવ માર્ગ બતાવે
મને તારી યાદ સતાવે…
મોરલા સમ વાટલડી જોઉં ઓરે મેહુલા તારી
વિનવું વારંવાર હું તુજને સાંભળ રે વિનંતી મારી
તારી પાસ છે સાધન સૌએ તું કાં નવ મને બોલાવે મને તારી યાદ સતાવે…

પંખીડાને આ પીંજરુ જૂનું જૂનું લાગે

પંખીડાને આ પીંજરુ જૂનું જૂનું લાગે
બહુ એ સમજાવ્યું તો યે પંખી નવું પીંજરુ માંગે

ઉમટ્યો અજંપો એને, પંડના રે પ્રાણનો
અણધાર્યો કર્યો મનોરથ દૂરના પ્રયાણનો
અણદીઠેલ દેશ જાવા, લગન એને લાગે
બહુ એ સમજાવ્યું તો યે પંખી નવું પીંજરુ માંગે

સોને મઢેલ બાજઠિયોને, સોને મઢેલ ઝૂલો
હીરે જડેલ વિંઝણો મોતીનો મોંઘો અણમોલો
પાગલના થઇએ ભેરુ, કોઇના રંગ લાગે
બહુ એ સમજાવ્યું તો યે પંખી નવું પીંજરુ માંગે

મહેંદી તે વાવી માળવે ને

તન છે રૂપનું હાલરડું ને આંખે મદનો ભાર
ઘૂંઘટમાં જોબનની જ્વાળા ઝાંઝરનો ઝમકાર
લાંબો છેડો છાયલનો, ને ગજરો ભારોભાર
લટકમટકની ચાલ ચાલતી જુઓ ગુર્જરી નાર

મહેંદી તે વાવી માળવે ને
એનો રંગ ગયો ગુજરાત રે
મહેંદી રંગ લાગ્યો રે

નાનો દિયરીયો લાડકો ને,
કાંઇ લાવ્યો મહેંદીનો છોડ રે …
મહેંદી રંગ લાગ્યો રે…

વાટી ઘૂંટીને ભર્યો વાટકો ને
ભાભી રંગો તમારા હાથ રે …
મહેંદી રંગ લાગ્યો રે …

હે… લાંબો ડગલો, મૂછો વાંકડી, શિરે પાઘડી રાતી
બોલ બોલતો તોળી-તોળી છેલછબીલો ગુજરાતી
હે.. તન છોટુ પણ મન મોટું, છે ખમીરવંતી જાતી
ભલે લાગતો ભોળો, હું છેલછબીલો ગુજરાતી

હાથ રંગીને વીરા શું રે કરું?
એનો જોનારો પરદેશ રે …
મહેંદી રંગ લાગ્યો રે …

મહેંદી તે વાવી માળવે ને
એનો રંગ ગયો ગુજરાત રે
મહેંદી રંગ લાગ્યો રે

મારા ભોળા દિલ નો હાય રે શિકાર કરી ને

મારા ભોળા દિલ નો હાય રે શિકાર કરી ને
ચાલ્યા ગયા આખોંથી આખોં ચાર કરીને
બિમાર કરી ને.મારા ભોળા દિલનો…

મે વીનવ્યુ વારંવાર કે દિલ સાફ કરી દો
કાઈ ભુલ હો મારી તો મને માફ કરી દો
ના ના કહી, ના હા કહી મુખ મૌન ધરી ને
ચાલ્યા ગયા આખોંથી આખોં ચાર કરીને
બિમાર કરી ને.મારા ભોળા દિલનો…

એક બોલ પર એના મે મારી જીંદગી વારી
એ બેકદરને ક્યાથી કદર હોય અમારી
આ જોઈને ને રોઈને દિલ મારુ કહે છે
શુ પામ્યુ કહો જીદગી ભર આહ ભરીને
ચાલ્યા ગયા આખોંથી આખોં ચાર કરીને
બિમાર કરી ને.મારા ભોળા દિલનો…

છોને થઈ તકરાર હજુ પ્યાર બાકી છે
બંને દિલોમાં પ્રેમની ઝંકાર બાકી છે
સંસારના વહેવારનો વેપાર બાકી છે
બંને દિલોના મળવા હજુ તાર બાકી છે
અભિમાનમાં ફૂલાઈ ગયા જોયુ ન ફરીને
ચાલ્યા ગયા આખોંથી આખોં ચાર કરીને
બિમાર કરી ને.મારા ભોળા દિલનો…

નૈને નૈન મળે જ્યાં છાના

નૈને નૈન મળે જ્યાં છાના,થાયે બંને દિલ દિવાના. તમને પારકા માનું કે માનું પોતાના.. નૈને નૈન મળે જ્યાં છાના,વાતો હૈયાની કહેવાના.
તમને પારકા માનું કે માનું પોતાના..વાગ્યા નજરોનાં તીર, થયું મનડું અધીર,શાને નૈન છૂપાવો ધુંધટમાં. શરમાઈ ગઈ, ભરમાઈ ગઈ,મેંતો પ્રીત છૂપાવી અંતરપટમાં, મનમાં જાગ્યા ભાવ મઝાનાં,જાણે થઈએ એકબીજાનાં,
તમને પારકા માનું કે માનું પોતાના..મળે હાથમાં જો હાથ, મળે હૈયાનો જો સાથ,મને રાહ મળે મંઝીલની..
રહે સાથ કદમ હોય દર્દ કે ગમ,દુનિયાથી જુદી છે સફર દિલની. સાથે કોના થઈ રહેવાના,કહી દો દિલનાં કે દુનિયાનાં, તમને પારકા માનું કે માનું પોતાના..

ધમ ધમક ધમ ધમ ધમ…. સાંબેલું…

ધમ ધમક ધમ ધમ ધમ…. સાંબેલું…
અલક મકલનું અલબેલું…. સાંબેલું…
જનમ જનમથી વહુને માથે ભાંગેલું..
સાંબેલું..

જેવી ઘઉંમાં કાંકરી, નણંદ મારી આકરી
હાલે ના પેટનુ પાણી, એવી મારી દેરાણી..
સાંબેલું..

જેવી ફૂટે ધાણી, એવી મારી જેઠાણી
જેવો કુવો ઊંડો, જેઠ એવો ભૂંડોં…
સાંબેલું..

હોય છો ને બટકો, દિયર વટનો કટકો
લીલી લીલી વાડીઓ, ને સસરો એમાં ચાડિયો..
સાંબેલું..

એવો બાંધો સાસુ તણો, પાણીમાં જેમ ફૂલે ચણો
મીઠો મગનો શીરો, એવો નણંદનો વીરો..
સાંબેલું..

છાનું રે છપનું

છાનું રે છપનું કંઇ થાય નહીં ઝમકે ના ઝાંઝર તો ઝાંઝર કહેવાય નહીં
એક ઘાયલ ને પાયલ બે છૂપ્યા છૂપાય નહીં ઝાંઝરને સંતાડી રાખ્યું રખાય નહીં
આંખ્યો બચાવી ને આંખના રતનને પરદામાં રાખીને સાસુ નણંદને
ચંપાતા ચરણો એ મળ્યુ મળાય નહીં ઝાંઝરને સંતાડી રાખ્યું રખાય નહીં
નણદી ને નેપૂર બે એવા અનાડી વ્હાલા પણ વેરી થઇ ખાય મારી ચાડી
આવેલા સપનાનો લ્હાવો લેવાય નહીં ઝાંઝરને સંતાડી રાખ્યું રખાય નહીં

દીકરો મારો લાડકવાયો

દીકરો મારો લાડકવાયો દેવ નો દીધેલ છે,વાયરા જરા ધીરા વાયજો એ નીંદમાં પોઢેલ છે.દીકરો મારો લાડકવાયો…..રમશું દડે કાલ સવારે જઇ નદીને તીર,કાળવી ગાયના દૂધની પછી રાંધશું મીઠી ખીર,આપવા તને મીઠી મીઠી આંબલી રાખેલ છે.દીકરો મારો લાડકવાયો…..કેરીઓ કાચી તોડશું અને ચાખશું મીઠા બોર,છાંયડા ઓઢી ઝુલશું ઘડી થાશે જ્યાં બપોર,સીમ વચાળે વડલા ડાળે હીંચકો બાંધેલ છે.દીકરો મારો લાડકવાયો…..ફૂલની સુગંધ ફૂલનો પવન ફૂલના જેવું સ્મિત,લાગણી તારી લાગતી જાણે ગાય છે ફૂલો ગીત,આમતો તારી આજુબાજુ કાંટા ઊગેલ છે.દીકરો મારો લાકડવાયો…..હાલકડોલક થાય છે પાપણ મરક્યા કરે હોઠ,શમણે આવી વાત કરે છે રાજકુમારી કો’ક,રમતાં રમતાં હમણાં એણે આંખડી મીંચેલ છે.દીકરો મારો લાડકવાયો દેવ નો દીધેલ છે,વાયરા જરા ધીરા વાયજો એ નીંદમાં પોઢેલ છે.દીકરો મારો લાડકવાયો…

JINDGI JIVI JANO

"JINDGI JIVI JANO"
lambi aa safar ma. jindgi na ghana roop joya chhe.
tame ekla shane rado chho? sathi to amey khoya chhe.
aap kaho chho ane shu dukh 6? aato sada hase chhe.
are aap shu jano? aa smit ma ketlu dukh vase chhe?
manzil sudhi na pochya. tame ae vaat thi dukhi chh0
pan chalva malyo rasto tamne. atla to sukhi chh0 !
apne chhe fariyad. k koine tamara vishe sujyu nathi
are amne to "KEM CHHO" atluye koie puchhyu nathi.
je thayu nathi aeno afsos shane karo chhoo?
aa jindgi jivva mate 6. aam roj roj shane maro chhoo?
aa duniya ma sampurna sukhi to koi nathi.
ek ankh to batavo mane. je kyarey roi nathi.
bas etlu kevani che. jindgi ni darek kshann dil thi mano
nasib thi mali che jindgi to "JIVI JANO"................